Οι Obscurae είναι μια black metal μπάντα από τις Η.Π.Α.. Ο πολυτάλαντος Chad Davis, μαζί με τον μπασίστα Matt Davis ο οποίος συμμετέχει σε τρία τραγούδια, κυκλοφορούν το δεύτερο album τους με τίτλο “To Walk The Path Of Sorrow”. Το στυλ εδώ είναι ατμοσφαιρικό black metal, με επιρροή από την κλασική εποχή του δεύτερου κύματος και εμπλουτισμένο με πλήκτρα.
Ανοίγουμε με το “Upon The Shadowthrone Of Night”. Υπάρχει μια εισαγωγή δύο λεπτών synths θέτοντας την σκοτεινή διάθεση που θα κυριαρχήσει και είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από αυτό το είδος μουσικής. Τα πλήκτρα σταματούν και η επίθεση είναι απόλυτη, με έναν καταιγιστικό ρυθμό και με την μελωδία να υπάρχει σαν υπόβαθρο σε όλη την διάρκεια του κομματιού. Πραγματικά ενθουσιάστηκα με αυτό πoυ άκουσα.
Ακολουθεί το “Amidst The Blackfrost Towers”, το οποίο μοιάζει αρκετά με το προηγούμενο μείον το synth intro. Το παίξιμο της κιθάρας στα μισά της σύνθεσης το καθιστά ένα πραγματικό highlight. Το “Into The Fullmoon Descent” είναι ό,τι πιο ακραίο, με τη στοιχειωμένη ατμόσφαιρα από τα πλήκτρα να συνδυάζεται άψογα με το βάναυσο ήχο της κιθάρας. Στο ομότιτλο, η κιθάρα μαζί με τα πλήκτρα φλερτάρουν με το συμφωνικό black metal. Σε πολλά σημεία θυμίζει έντονα Emperor. Το “Eerie Freezing Winds” είναι αυτό που λέμε ένα κλασικό black metal τραγούδι. Το album κλείνει με το “Stillheten”, ένα κομμάτι instrumental και εξ ολοκλήρου synth.
Αφού έχω ολοκληρώσει την ακρόαση, μπορώ να πω ότι σε μόλις τριάντα εννέα λεπτά οι Obscurae παρουσιάζουν την επιτομή της όμορφης πλευράς για το τι εστί καθαρό underground black metal δημιουργώντας έναν ακατέργαστο και σκοτεινό δίσκο. Η μουσική είναι μια αδυσώπητη επίθεση ατμοσφαιρικής σκληρότητας που μας ταξιδεύει στις αρχές της δεκαετίας του ‘90. Καλή όλη αυτή η αίσθηση του old-school αλλά πιστεύω ότι αυτό το album θα μπορούσε να έχει μια πιο αξιόλογη παραγωγή.
Ακούγονται πολλές καλές ιδέες και στιγμές αλλά χάνονται αρκετά στοιχεία στο βωμό του ακατέργαστου. Παρ’ όλα αυτά μου άρεσε και θα μπορούσα να τους παρομοιάσω ως μια πιο ακραία έκδοση των Emperor, με αίσθηση από Burzum και μια έντονη πινελιά από Mayhem. Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο στο “To Walk The Path Of Sorrows” αν είστε οπαδοί αυτού του ήχου .
7,5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
