Θα αρχίσω με το εξής :ο δίσκος μπαίνει από τώρα στις καλύτερες κυκλοφορίες του 2018! Μιλάμε για την τέταρτη κυκλοφορία των In Vain, η οποία έρχεται πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Ænigma”, όπου πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Ποιοτικός, όπως και όλες οι κυκλοφορίες τους. Το ατμοσφαιρικό death των ‘90s συναντάει το progressive, τον Dan Swanö και όλες του τις δουλειές, τους Opeth, την τεχνικότητα στον ήχο και όλα αυτά με μια παραγωγή άριστη.
Ανατρέξτε τους δίσκους τους και από περιέργεια κοιτάξτε τις συνεργασίες που έχουν γίνει σαν guest μουσικοί. Στα παλαιότερα “The Latter Rain” (2007) και “Mantra” (2010) μπορείς να βρεις μάλιστα ακόμα και τον Θεό Jan Kenneth “Transit” Transeth από τους παλιούς (και όπως πρέπει) In The Woods.
Στο παρόν δίσκο όμως τι έχουμε; Αρκετούς guest αλλά σαν ποιο “χτυπητά” ονόματα έχουμε τον Baard Kolstad (Leprous, Borknagar) στα τύμπανα και τον Matthew Kiichi Heafy (Trivium) να παίρνει μέρος και αυτός στα φωνητικά.
Όπως έχετε καταλάβει πραγματικά ενθουσιάζομαι όταν πέφτουν στα χέρια μου τέτοιες δουλειές. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι να προσπαθείς να βρεις κάτι αρνητικό και όχι κάτι θετικό σε αυτό που ακούς, πόσο όταν ξεχνιέσαι ότι γράφεις μια κριτική και απλά ταξιδεύεις με το δίσκο.
Τώρα, αν περιμένετε να ακούσετε, και το αρνητικό… Ναι, υπάρχει. Τα φωνητικά σε όλο δίσκο είναι εξαίσια αλλά θα προτιμούσα να είναι αποκλειστικά death. Αυτό όμως είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό, μιας και ακόμα και έτσι, ο δίσκος είναι μια απόλαυση.
8.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
