Οι One Morning Left είναι ένα πενταμελές electronicore σχήμα από τη Vaasa της Φινλανδίας και ιδρύθηκαν το 2008. Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Metalcore Superstars” του 2016, η μπάντα επιστρέφει με τον τέταρτο κατά σειρά δίσκο της με τίτλο “Hyperactive”. Την μπάντα αποτελούν πλέον οι Mika Lahti και Leevi Luoto στα φωνητικά (ο Luoto επίσης στην κιθάρα), Touko Keippilä σε πλήκτρα και δεύτερα φωνητικά, Miska Sipiläinen στο μπάσο και δεύτερα φωνητικά, Niko Hyttinen στα τύμπανα και Tuukka Ojansivu επίσης σε κιθάρα και δεύτερα φωνητικά.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Ruby Dragon” και ήδη από το σκάσιμο των οργάνων μπορώ να πω ότι δεν άκουσα αυτό που περίμενα. Σίγουρα πιασάρικη μελωδία στα καθαρά φωνητικά αλλά οι ψιλές νότες δεν μπορώ να πω ότι πλέον είναι τόσο του στιλ μου. Τα πλήκτρα στο “Neon Highway” είναι άκρως διασκεδαστικά στο ρεφρέν κυρίως αλλά κάπου χρειαζόταν κάτι ακόμα για να με κρατήσει, σε αντίθεση με το “Sinners Are Winners” που από το πρώτο δευτερόλεπτο είναι σα να ακούς το νόθο παιδί των Steel Panther και των Mötley Crüe στο core στοιχείο. Τέλεια riffs, τέλειο σόλο και πολύ καλό ρεφρέν.
Στα καπάκια σκάει ίσως και το αγαπημένο μου από τον δίσκο, το “Drowned God”. Αρκετά βαρύ από την αρχή, με αισθητά διαφορετική προσέγγιση στις μελωδικές του ρεφρέν και πρέπει να δώσω μπράβο στην δουλειά πίσω από τις κιθάρες και τα τύμπανα. Το “Creatvres” ήδη από την εισαγωγή του είναι διαφορετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια θυμίζοντας ολίγον τι Polyphia αλλά στο ρεφρέν ακούμε κάτι τύπου epic/heavy metal χορωδιακά (κάπως) φωνητικά. Στο “Live, Laugh, Love” υπάρχει μια έκρηξη από την εισαγωγή και κυριολεκτικά δίνουν πόνο, με ελάχιστη αντίθεση το ρεφρέν καθώς όλο το υπόλοιπο κομμάτι συνεχίζει στο σκότωμα και κλείνει όσο γρήγορα ανοίγει.
Εξίσου βαρύ και σε παρόμοιο μοτίβο το “Ruthless Resistance”, με το “Downfall” να ακολουθεί στο οποίο συμμετέχουν οι DJ Massimo και OG Ulla-Maija, το οποίο είναι επίσης το τελευταίο single του δίσκου συνοδευόμενο με μουσικό βίντεο (με τα “Creatvres”, “Ruthless Resistance”, “Sinners Are Winners” και “Neon Highway” να προηγούνται). Στο “Worry Less, Dance More” υπάρχει ίσως το καλύτερο ορχηστρικό διάλειμμα μέσα στο δίσκο θυμίζοντας lounge/reception μουσική. Ο δίσκος κλείνει με το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου το οποίο κυμαίνεται σε κλασσικά metalcore μονοπάτια.
Ένα πράγμα θα πω και αυτό είναι ότι οι One Morning Left πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν περιοδεία μαζί με τους Eskimo Callboy, θα ήταν ό,τι καλύτερο. Μπορεί να μην κλονίζεται η ύπαρξή μου από την ακρόαση του δίσκου (ήταν καλό, δε λέω) αλλά σε όσους λείπει το electronicore παιδιά απλά τσεκάρετε τους Φινλανδούς, θα αγαλλιάσει η ψυχούλα σας.
6,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
