Το power metal είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο παρακλάδι της μουσικής που αγαπάμε. Είναι ένα ιδίωμα που αρκετοί metalheads λατρεύουν να μισούν και αυτό πέραν του προσωπικού γούστου του καθενός, οφείλεται φαντάζομαι στο γεγονός ότι ενώ μέχρι τα late 90’s οι μπάντες κυκλοφορούσαν ποιοτικότατες δουλειές με τη σέσουλα, στις μέρες που διανύουμε τις ψάχνουμε με τα κιάλια. Οι Orden Ogan από τη μεταλλομάνα Γερμανία με 15 χρόνια ζωής, κυκλοφορούν το τέταρτο δισκογραφικό τους πόνημα. Οφείλω να ομολογήσω (σ.σ.: …και είναι ντροπή μου) ότι δεν τους είχα ακουστά και αυτό το άλμπουμ ήταν η αφορμή να έρθω σε επαφή με τη μπάντα. Η δυναμική εισαγωγή του “The Frozen Few” σε προϊδεάζει για κάτι πολύ μεγάλο το οποίο αρχίζεις να καταλαβαίνεις από το πρώτο κιόλας τραγούδι του άλμπουμ, το καταιγιστικό “To the End” έναν thrashy power metal ύμνο τον οποίο διαδέχεται τo επικό “The Things We Believe In” και τo ”Land of the Dead” που σίγουρα θα σας πάει αρκετά χρόνια πίσω. Στο πανέμορφο “The Ice Kings” η τρίχα σηκώνεται κάγκελο και τα δάκρυα συγκίνησης τρέχουν βροχή ενώ το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει από τα πρώτα λεπτά του “Till the Stars Cry Out” το οποίο είναι ΕΠΟΣ!!! Μια απρόσμενη αλλαγή ύφους με το πιο μοντέρνο “This World of Ice”, χώσιμο ξανά με το “Dying Paradise” και ξαφνικά…. ”Mystic Symphony” …. Το ρολόι σταματά, δεν υπάρχει κανείς και τίποτα γύρω μου παρά μόνο εγώ και αυτός ο ύμνος που με ταξιδεύει σε εποχές “Land of the Free”, “Imaginations from the Other Side”, “Symphony of Enchanted Lands” και άλλων μαγικών στιγμών του power metal που όλοι αγαπήσαμε. Δεν θα επεκταθώ στα επόμενα δύο τραγούδια που κλείνουν το άλμπουμ τα οποία δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτα περισσότερο από τέλεια, γιατί εδώ απλά έχουμε να κάνουμε με ένα υπέροχο άλμπουμ στον μέγιστο βαθμό. Επιρροές υπάρχουν σίγουρα πολλές κυρίως από μπάντες όπως οι Blind Guardian, Gamma Ray και Running Wild (σ.σ.: στη limited edition υπάρχει και διασκευή του “The Battle of Waterloo” των πειρατών) αλλά και πιο νέων σχετικά συγκροτημάτων όπως οι Kamelot, όμως άλλο “επηρεάζομαι” και άλλο “αντιγράφω”. Οι Orden Ogan εμπνευσμένοι από τις καλύτερες στιγμές των αγαπημένων τους συγκροτημάτων, τις ενσωμάτωσαν στον ήχο τους και δημιούργησαν ένα πραγματικό αριστούργημα, ένα στολίδι για τη δισκοθήκη όλων μας και ειδικά όσων αρέσκονται στο ποιοτικό power metal και όχι σε αυτόν τον ατελείωτο σωρό από σαβούρα που μας σερβίρουν οι δισκογραφικές τον τελευταίο καιρό. Όσοι δεν τους γνωρίζατε είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να το πράξετε με τον καλύτερο τρόπο, δώστε του ακροάσεις και θα ανταμειφτείτε πλουσιοπάροχα. Άλμπουμ που κάνει τους haters του είδους να βγάζουν αφρούς και τους lovers να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Με τέτοιες κυκλοφορίες το power metal δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για τη μακροζωία και την υστεροφημία του. Δεν θέλω να πω τίποτα περισσότερο από ένα… Μπράβο ρε μάγκες!!!
9/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
