Το έχω πει ξανά, θα το ξαναπώ και θα το ξαναματαπώ, η δεκαετία του ‘80 είναι και θα είναι αξεπέραστη και θα μιλάμε/αναφερόμαστε και θα θέλουμε να μοιάσουμε σ’ αυτήν, είτε μουσικά είτε στη αισθητικά μέχρι και το 2068!! Στη μουσική μας έχει μάλιστα εξαίρετη θέση αυτή η δεκαετία, διότι πέρα του πρωτόγνωρου, ρομαντικού, ατόφιου και από ψυχής υλικού που έβγαινε τότε (ok, υπήρξαν και πολλές “μούφες” βέβαια), ήταν και η εποχή που το heavy metal αναδείχθηκε και ανέδειξε τα περισσότερα σχήματα που έχουν αφήσει εποχή και δώσει τα καλύτερα μουσικά δείγματα που μπορούσαν! Δε ξέρω, αλλά πολλοί συμφωνούν ότι αυτό συνέβη και με άλλα είδη μουσικής και γενικότερα τέχνης.
Το δίκοπο μαχαίρι στη όλη υπόθεση όμως είναι πως τα νέα συγκροτήματα που επιλέγουν να αναφερθούν μέσω του ήχου τους και της γενικότερης δουλειάς τους στο στυλ της δεκαετίας αυτής, δυστυχώς πέφτουν στη λούμπα της επανάληψης και κατ’ επέκταση ίσως να κουράσουν και να περιορίσουν τις όποιες δεξιότητες ή μουσικές επεκτάσεις θα είχαν.
Παρόλα αυτά η πρώτη δουλειά των Φινλανδών Outlaw με τίτλο “Marauders” καταφέρνει και να σε κρατήσει χωρίς να υπάρχουν πολλές στιγμές ανίας, δίχως βέβαια να παραλείπονται εντελώς. Το πενταμελές σχήμα μας δίνει τριάντα οκτώ λεπτά ατόφιου N.W.O.B.H.M, θυμίζοντας μπάντες όπως οι Iron Maiden,Saxon, Manilla Road, Judas Priest και κομμάτια όπως τα “Speed Calls”, “Reaper’s Tale” (κομματάρα), “Tyrants Of Ice”,“Thunderstone”, μπορούν να αρπάξουν το ενδιαφέρον και το σεβασμό οποιουδήποτε ακροατή γουστάρει τη καλή και “σωστή” μουσική!
Σίγουρα δεν ανακάλυψα ούτε κάτι το μοναδικό ή ιδιαίτερο το οποίο θα ταράξει τα μεταλλικά νερά, όμως η πρώτη αυτή προσπάθεια των Outlaw, στέκετε ειλικρινής και ξεχειλίζει από ενέργεια, μάλιστα η αναλογία των φωνητικών του Lee Anvel, των κιθαριστικών γραμμών (Jimmy Slashburner, Simon Shatter) και του μπάσου (John Kaiser) είναι απόλυτα εναρμονισμένη και ισόποση. Κράτησα τελευταία την άποψη μου για τα τύμπανα (Johnny Gutter), μιας και τα θεωρώ κλειδί για το όλο αποτέλεσμα, αφού χτυπάνε συθέμελα το στέρνο σου ειδικά αν παίζεις το δίσκο σε μέγιστα decibel, δίνοντας τον απόλυτο ρυθμό.
Εν κατακλείδι, το “Marauders” για πρώτη κυκλοφορία των Φινλανδών είναι θα έλεγα άνω του μετρίου με πολύ καλές στιγμές και δικαίως μπορείτε αν του χαρίσετε λίγο από το πολύτιμο μουσικό σας χρόνο!
7/10
Μιχάλης “The lone Werewolf” Κανακουσάκης
[email protected]
