Σκληροί κ@ριόληδες οι Paragon. Σχεδόν τρείς δεκαετίες στο κουρμπέτι, από το 1990, μπορεί να μην έγιναν ποτέ ένα AAA σχήμα στην μεταλική σκηνή όμως ποτέ δεν το έβαλαν κάτω και ποτέ δεν κυκλοφόρησαν μια δουλειά που κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει μέτρια. Το λες και κατόρθωμα μετά από τόσα χρόνια και με δέκα δουλειές στην πλάτη τους! Πιστοί υπηρέτες του τευτονικού metal made in Germany, μεγάλη σχολή, μπορεί ποτέ να μην έκαναν το μπαμ όπως αρκετοί συμπατριώτες τους, όμως, δεν γύρισαν την πλάτη τους ποτέ στο ιδίωμα και πάντα μοίραζαν απλόχερα γρανιτένιο μέτσολ στους φίλους τους.
Το “Controlled Demolition” έρχεται τρία χρόνια μετά το “Hell Beyond Hell” με έντεκα δυνατές συνθέσεις (μια λιγότερη στο CD) να βάλει φωτιά στα ηχεία μας και να ξεμπλοκάρει τoυς σβέρκους μας.
Με σύμμαχο, λοιπόν, μια υπερπαραγωγή που τους δίνει ήχο μπρατσαράδικο (για σου ρε παιχτούρα Piet Sielck) οι Paragon προσφέρουν ένα ισορροπημένο σύνολο συνθέσεων που κυλά νεράκι στα αυτιά μας. Το σχήμα ξέρει να κρατά μια λεπτή γραμμή ανάμεσα σε καφρίλα και μελωδία. Διαφορετικά tempo προσφέρουν ποικιλία στο υλικό το οποίο, βέβαια, έχει μια τάση να πατάει γκάζια συχνά πυκνά.
Να κοντοσταθώ λίγο στις κιθάρες-πριονοκορδέλες που ξερνάνε rriffs με την σέσουλα και φυσικά χαρίζουν πανέμορφα solos και φυσικά στην αγριοφωνάρα του Andreas Babuschin που, όμως χαρίζει, και αρκετές μελωδικές στιγμές. Κομμάτια μου ζητάτε; Φυσικά το εναρκτήριο “Reborn” που μπαίνει με κεκτημένη ταχύτητα και δεν αφήνει πολλά περιθώρια προβληματισμού. Να συνεχίσω με το oχτάλεπτο “Deathlines” που έχει ένα πανέμορφο refrain και να σταματήσω κάπου στο “Blackbell” που σηκώνει τα χέρια μου από το πληκτρολόγιο για το απαραίτητο air guitaring!
Αγάπες τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Το “Controlled Demolition” είναι το δισκάκι που ψάχνετε να ακούσετε, να πιείτε την μπύρα σας με τα φιλαράκια σας και να κοπανηθείτε και λιγάκι (ή πολύ). Επενδύστε άφοβα.
8,5 / 10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
