Το τρίο των Peculiar Three μας έρχεται από την όμορφη πόλη της Λιβαδειάς και μας προσκαλεί να λάβουμε μέρος στον κυκλικό χορό του. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2014, αν και έπαιζαν όλοι μαζί από το 2011, αποτελείται από τους Βαλάντη Δάφκο στη φωνή και το μπάσο, Πάνο Καρκάνα σε κιθάρες και πλήκτρα και Πάρη Γάτσιο στα τύμπανα ενώ στη μουσική τους συνδυάζουν prog rock, heavy metal με επιρροές από όλο το φάσμα του ενώ υπάρχουν και πιο σύγχρονες alternative επιρροές κυρίως στο τρόπο που τραγουδά ο Βαλάντης και σε κάποια κιθαριστικά θέματα. Την ίδια χρονιά οι Peculiar Three κυκλοφόρησαν την πρώτη δουλειά τους, το EP “Peculiar” και έξι χρόνια μετά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το πρώτο ολοκληρωμένο, αυτοχρηματοδοτούμενο, album που φέρει τον τίτλο “Leap Of Faith”.
Οι φωνές, οι κιθάρες, το μπάσο και τα τύμπανα ηχογραφήθηκαν στο Locomotive Sound Studio στη Λαμία. Οι καθαρές κιθάρες ηχογραφήθηκαν στο One Take Recordings στη Θήβα ενώ τα πλήκτρα ηχογραφήθηκαν στο Saint George Studio στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας. Η μίξη, η παραγωγή και το mastering έγιναν στο Locomotive Sound Studio στη Λαμία από τον Έκτορα Σόχο. Στο “Leap Of Faith” συμμετέχουν ως καλεσμένοι ο Πάνος Μακούλης ο οποίος έχει κάνει την ενορχήστρωση στο “Caliban’s End” και ο Μάντης Σαββίδης που παίζει το solo σάζι στο “Innermost”. Τέλος, το artwork και το εξώφυλλο του δίσκου φιλοτεχνήθηκαν από τον Σωτήρη Κοτσώνη.
Το “Leap Οf Faith” λοιπόν αποτελείται από οκτώ τραγούδια και η συνολική του διάρκεια αγγίζει τα σαράντα επτά λεπτά. Ακούγοντας ξανά και ξανά το δίσκο στο πρώτο πράγμα που θέλω να σταθώ είναι η παραγωγή του album που σίγουρα ήθελε πολύ περισσότερη δουλειά. Σε όλα τα τραγούδια οι κιθάρες ακούγονται αρκετά χαμηλά, πιο πίσω από τα φωνητικά το μπάσο και τα drums, τα οποία drums ακούγονται εντελώς ακατέργαστα και εκκωφαντικά και μπορώ να πω σε σημεία ο ήχος τους με κούρασε.
Μουσικά τώρα, πρώτα απ’ όλα μου άρεσε πολύ η φωνή του Βαλάντη Δάφκου και το ότι δεν τραγουδάει σε ένα μόνο στυλ αλλά δοκιμάζει διάφορα πράγματα μέσα στα τραγούδια. Αποκτώντας εμπειρία και συνεχίζοντας να δουλεύει τη φωνή του θα μας δώσει ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Μου άρεσε η ποικιλία που υπάρχει στα τραγούδια των Peculiar Three με τις συνεχείς αλλαγές, με τις αυξομειώσεις στις ταχύτητες και τα περάσματα από heavy μέρη σε ακουστικά και αντίστροφα. Τα παιδιά φαίνεται ότι έχουν δουλέψει πάρα πολύ τα τραγούδια τους και είχαν ορισμένες πραγματικά εξαιρετικές ιδέες.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Perpetual” με ένα εξαιρετικό εισαγωγικό riff και εξελίσσεται με ένα έντονα επικό ύφος και το μακρύ σε διάρκεια solo του Πάνου Καρκάνα τα σπάει. Η συνέχεια έρχεται με το doomy “Innermost”, με μακρόσυρτα φωνητικά από τον Βαλάντη, εντυπωσιακό παίξιμο στα drums από τον Πάρη Γάτσιο (αδικήθηκε από την όλη παραγωγή κατάφορα), εκπληκτική ιδέα το solo σάζι από τον Μάντη Σαββίδη, πανέμορφα τα διπλά φωνητικά στο refrain και το μικρό ακουστικό κόψιμο, ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Σειρά έχει το πιο alternative σε κιθάρες και φωνητικά “Inkblot” με το refrain του με τα «ωωω» να μου αρέσει ιδιαίτερα και η σκυτάλη παραδίδεται στο πιο αργό και σκοτεινό “Marginal” με τα επαναλαμβανόμενα riffs.
H συνέχεια έρχεται με το ομώνυμο του δίσκου “Leap Of Faith”. Αρκετά επικό και heavy, επίσης με ένα όμορφο ακουστικό κόψιμο από το τρίτο του λεπτό και μετά για να επανέλθει έπειτα στον αρχικό του ρυθμό και να κλείσει με ένα ακόμη εξαιρετικό solo. Ακολουθεί το prog rock “Sentinel” που μου έφερε στο μυαλό από Rush μέχρι Porcupine Tree με φοβερές εναλλαγές και ξεσπάσματα, επίσης φοβερό solo, δικαίως επιλέχθηκε για single, το δεύτερο καλύτερο τραγούδι του δίσκου για μένα. Το επτάλεπτο “Knaves O’ Knives” που έπεται μετά είναι ίσως το τραγούδι που μου άρεσε λιγότερο στον δίσκο. Ίσως τα alternative θέματα στις κιθάρες, ίσως τα δεύτερα φωνητικά στο refrain που δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα, ίσως το ότι περίμενα περισσότερες αλλαγές, τέλος πάντων. Το φινάλε έρχεται με το “Calliban’s End”. Εντελώς διαφορετικό από τον υπόλοιπο δίσκο, μπαλαντοειδές ύφος, πλήκτρα, ακουστικές κιθάρες, μελωδικά φωνητικά, εντελώς ταξιδιάρικο και πολύ όμορφο κλείσιμο.
Οι Peculiar Three ακολουθούν το δύσκολο δρόμο αφού επέλεξαν ένα όχι και τόσο εύπεπτο και εμπορικό μουσικό είδος. Στη μουσική τους υπάρχουν πάρα πολλές επιρροές και ετερόκλητα στοιχεία και χρειάζονται πραγματικά πολλά ακούσματα για να εκτιμήσεις σε βάθος τη δουλειά τους και να σου αποκαλυφθεί σε όλο της το εύρος. Κυκλοφόρησαν έναν πραγματικά πολύ καλό και ενδιαφέροντα δίσκο που όμως αδικείται κατάφωρα από την μέτρια παραγωγή του. Πιστεύω δουλεύοντας με τους ίδιους ρυθμούς και ακόμη σκληρότερα και με μεγαλύτερο budget για μια καλύτερη παραγωγή θα μας δώσουν ακόμη πιο όμορφα πράγματα στο μέλλον. Να ευχηθώ καλοτάξιδο στα παιδιά και να προτρέψω όλους σας να ακούσετε το “Leap Οf Faith”.
6,5/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
