Ο δεύτερος δίσκος των The Ember, The Ash με τίτλο “Fixation” είναι προ το πυλών. Το project δημιουργήθηκε το 2019 όπου και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του “Consciousness Torn From The Void”, ένα απλό ατμοσφαιρικό black metal album. Και εκεί που όλοι περίμεναν να ακούσουν ένα νέο depressive black metal δίσκο, αντ’ αυτού πήραν ένα καταιγισμό από breakdowns. Πίσω απ’ όλα βρίσκεται ο William Melsness ο οποίος μπασταρδεύει το σκοτάδι του black metal και το δυναμισμό του metalcore με τον δικό του πολύ διαφορετικό τρόπο.
Δεν ξέρω αν ο κόσμος είναι προετοιμασμένος να δεχτεί αυτό το μουσικό υβρίδιο και την μουσική φλυαρία που υπάρχει εδώ. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα καταλαβαίνω ότι θα μου τυραννήσουν τα αυτιά. Στα θετικά του, το ομότιτλο τραγούδι “Fixation” με το καλύτερο μακράν σημείο του δίσκου από το 1:13 μέχρι το 3:01. στη μέση περίπου κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα που προετοιμάζει το έδαφος πριν ξεσπάσει ένας απίστευτος deathcore ρυθμός. Το “Becoming The Eidolon” θυμίζει σε κάποια σημεία τους The Browning, με μελωδία και deathcore να γίνονται ένα μέχρι που ξεκινούν και πάλι τη μουσική φλυαρία.
Στιχουργικά ασχολείται με ένα θέμα που διαπερνά τα συντρίμμια της ψυχικής ασθένειας, βασίστηκε στις εμπειρίες του ίδιου, στο να βλέπει κανείς ένα αγαπημένο άτομο να υποφέρει από ένα τραυματικό επεισόδιο. Εξερευνώντας τη δική τους αντίδραση ο 鬼 διοχετεύει τη συναισθηματική τους ανταπόκριση στους στίχους και τη μουσική που απαρτίζουν το “Fixation”. Ο αυτοκτονικός ιδεασμός και τα σπειροειδή σχέδια σκέψης κυριαρχούν στον δίσκο που είναι γεμάτος σκοτεινή ατμόσφαιρα. Όσο καλό φαίνεται στους στίχους, τόσο κακό ακούγεται στην μελοποίησή τους.
Μεμονωμένα μου αρέσει το black metal και το deathcore αλλά ακούγοντας τα εδώ δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Ίσα ίσα με κούρασαν αφάνταστα. Αν εξαιρέσεις κάποιες σκόρπιες πολύ καλές στιγμές που με ξεσήκωσαν, στο σύνολό του ο δίσκος δεν με ενθουσίασε. Ο ίδιος αναφέρει ότι υπάρχει ένα μείγμα από Slipknot, Code Orange, Emperor, Naglfar, Sigh μέχρι The Browning, Polyphia και Igorrr. Εγώ θα το ονόμαζα αχταρμά. Αυτό το σόλο project από έναν μουσικό γνωστό ως 鬼, διασχίζει μουσικά μονοπάτια ανάμεσα σε metalcore και symphonic black metal που δυστυχώς δεν τσουλάει καλά.
4/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
