Εάν κάποιος ακούσει τον όρο γερμανικό power metal το πρώτο που θα του έρθει στο μυαλό είναι μπάντες σαν τους Helloween, Running Wild, Blind Guardian και κάτι από Grave Digger. Εν έτη 2013 οι όροι αλλάζουν και στην θέση όλων αυτών των μεγαθήριων έρχονται οι Powerwolf, μια μπάντα που επί πολλά χρόνια θεωρούνταν ανερχόμενη δύναμη του γερμανικού power metal, η μπάντα που έχοντας όλα τα καλά στοιχεία των προηγούμενων καταφέρνει μόνη της, ουσιαστικά αυτή τη στιγμή, να κρατά την χώρα αυτή στην κορυφή του power metal και να γεμίζει venues λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο όταν άλλοι παλεύουν να κρατηθούν από περασμένα μεγαλεία.
Το πέμπτο άλμπουμ των τευτονικών λύκων ήρθε λοιπόν με φόρα και προσγειώθηκε στην κορυφή των γερμανικών charts, και όχι άδικα κατά την γνώμη μου, ξεσκίζοντας τις σάρκες οποιουδήποτε είχε αμφιβολίες για το ποιόν της μπάντας. Έντεκα ύμνοι με τις πιο catchy μελωδίες που έχω ακούσει εδώ και καιρό διαδέχονται ο ένας τον άλλον με τα τρομερά φωνητικά του Attila Dorn να ακούγονται επιβλητικά, σαν δαίμονας μέσα σε καθεδρικό ναό, και την υπόλοιπη μπάντα να ακολουθεί με πυγμή και σταθερότητα δίνοντας ρυθμό και ενέργεια σε αυτό το άλμπουμ. Τα χορωδιακά ρεφρέν ακόμα πιο εξελιγμένα, ακολουθούν τη συνταγή των παλιότερων άλμπουμ και κολλάνε στο κεφάλι σου άθελα σου και μόνο μετά από εκτεταμένες επαναλήψεις του όλου άλμπουμ μπορείς να πεις ότι κάπως ησυχάζεις.. Αυτό βέβαια μέχρι την επόμενη πανσέληνο.
Οι επιρροές από τους παραπάνω αναφερομένους δεν λείπουν φυσικά, ειδικά από το “Lust For Blood”, το οποίο θα μπορούσε άνετα να ακουστεί στο πειρατικό των Running Wild, αλλά αυτό δεν είναι και κάτι που οι ίδιοι ποτέ αρνήθηκαν. Kάτι που με κολλάει ιδιαίτερα όμως, στο “Lust For Blood”, είναι η εισαγωγή η οποία κάτι μου θυμίζει και σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έχει σπάσει το κεφάλι μου από αυτή τη προσπάθεια. Κατά τα αλλά και αν εξαιρέσουμε το μελανό αυτό σημείο, εδώ έχουμε να κάνουμε με το πλέον ολοκληρωμένο άλμπουμ των Powerwolf το οποίο σίγουρα θα ευχαριστηθείτε.
Εγώ επειδή το power metal μου το θέλω με ολίγη corpse paint και μια μυρωδιά αίμα θα σας πω το εξής: Σίγουρα δεν είναι για αυτούς που θεωρούν ότι η γερμανική σχολή πέθανε, δεν είναι για αυτούς που δεν ακούνε power metal γιατί είναι «για παιδάκια» και δεν είναι για αυτούς που είναι κολλημένοι και θεωρούν τους πάντες ποζεράδες. Οι υπόλοιποι και ειδικότερα αυτοί που έχετε μεγαλώσει στις χρυσές εποχές που το power metal βασίλευε στην Ελλάδα, αγοράστε αυτήν την μοντέρνα έκδοση αυτής της εποχής και λιώστε το CD στα στερεοφωνικά σας.
8/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
[email protected]
