Να ξεκινήσουμε την παρούσα κριτική με κάτι που δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο: δεν είναι εύκολο να παίξεις folk, γράφοντας ή/και παίζοντας μουσική στα μονοπάτια της παράδοσης της χώρας σου. Η γραμμή που χωρίζει το αυθεντικό συναίσθημα από την καταγέλαστη γραφικότητα δεν είναι δίκαιη ούτε ευθεία, και για κάθε μεγάλους, αξεπέραστους, τρισμέγιστους (καλά, σταματάω) Steeleye Span έχεις τριάντα folk φάρσες που, επειδή έπαιξαν δύο παραδοσιακά riffs με παραμόρφωση, είδαν το φως το αληθινό και βάλθηκαν να μας κουράζουν με προγονοπληξία και ύποπτη χρήση ορισμένων ρούνων.
Ευτυχώς, σχήματα σαν τους Gåte δεν έχουν καμία σχέση με τη δεύτερη, πολυπληθέστατη κατηγορία, και κυκλοφορίες σαν το “Til Nord” μας το δείχνουν με το σαφέστερο δυνατό τρόπο. Οι Gåte ιδρύθηκαν το 1999 από τα αδέρφια Sveinung (βιολί, πλήκτρα) και Gunnhild Sundli (φωνητικά), και σημείωσαν επιτυχία στην πατρίδα τους Νορβηγία προσεγγίζοντας με έναν progressive rock τρόπο την παραδοσιακή μουσική της χώρας. Ύστερα από δύο επιτυχημένα full-lengths, το σχήμα έκανε ένα διάλειμμα, επανερχόμενο το 2017 και κυκλοφορώντας το album “Svevn” το 2018 και το ΕΡ “Til Nord” φέτος.
Αν και το ΕΡ περιέχει μόλις ένα καινούργιο κομμάτι, έχει ένα σημαντικό λόγο ύπαρξης: σηματοδοτεί μια διαφορετική μουσική προσέγγιση για το σχήμα. Οι Gåte εδώ αφαίρεσαν οτιδήποτε αναφέρεται σε rock ήχο – τέρμα η ηλεκτρική κιθάρα και τα πλήκτρα – και ξανάπαιξαν παλιά τους κομμάτια με μια ξεκάθαρα παραδοσιακή ενορχήστρωση. Τα φωνητικά της Gunnhild Sundli είναι πραγματικά στοιχείο που προσδίδει έντονο χαρακτήρα στη μουσική του σχήματος, μιας και έχουν μια πολύ όμορφη χροιά, γεμάτη χρώμα και έκφραση, που μεταδίδει στον ακροατή το συναίσθημα του κάθε τραγουδιού κι ας μην καταλαβαίνουμε λέξη από τους στίχους. Η δε μουσική είναι άρτια παιγμένη και δημιουργεί το πλέον κατάλληλο υπόβαθρο για τη διήγηση της κάθε ιστορίας.
Είναι γεγονός ότι στην εποχή όπου σχήματα σαν τους ηγέτες Wardruna σημειώνουν (μια απολύτως δίκαιη) επιτυχία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι Gåte δοκιμάζουν τη δύναμή τους ακριβώς σε αυτές τις συνταγές – κάτι τέτοιο όμως θα ήταν ξεκάθαρα άδικο, δεδομένου του ότι τίποτα στο “Til Nord” δεν ακούγεται γραφικό ή επιτηδευμένα «παραδοσιακό». Προσδοκώ τη συνέχεια σε αυτό το στυλ και ανυπομονώ για την επόμενη full-length κυκλοφορία.
7,5/10
Στέλιος Σπαντίδης
[email protected]
