Πρόκειται για την έβδομη κυκλοφορία των doom rockers, Revelation, μετά από τρία χρόνια απουσίας, οι οποίοι έχουν γίνει ιδιαίτερα αγαπητοί λόγω του old school ήχου τους, που πραγματικά θα ξεγελούσε και τον πιο ψαγμένο ακροατή ότι ‘βγήκε’ κάπου από τα 70s. Ακούγοντας το ‘Inner Harbor’, λοιπόν, διαπίστωσα ότι δεν έχω να κάνω αποκλειστικά με old school doom rock, αλλά με έναν ήχο επηρεασμένο πολύ έντονα από Black Sabbath (στα φωνητικά κυρίως) και Rush, μιας και διαθέτει και αρκετά progressive στοιχεία σε μεγαλύτερο βαθμό από παρελθούσες κυκλοφορίες των Revelation, με τα πλήκτρα σε σημαίνοντα ρόλο, καθώς και αρκετά ψυχεδελικά, προσαρμοσμένα, πάντα στο συγκεκριμένο στυλ. Η παραγωγή δεν ξεφεύγει από το όλο παλιομοδίτικο πλαίσιο, αλλά ευτυχώς είναι αρκετά καθαρή για το είδος και δεν κουράζει. Συνολικά, σαν αποτέλεσμα, δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που ξεχωρίζει, και σίγουρα δε θα το παρατηρούσα μέσα στο σύνολο των εκνευριστικά παρόμοιων κυκλοφοριών που ξεπετάγονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα από παντού. Εντάξει, καλό και άγιο το old school εφέ, τα rock n’ roll ριφάκια και ό,τι τα συνοδεύει, αλλά από ένα σημείο και μετά είναι σαν να ‘αναμασάμε’ τα ίδια και τα ίδια. Κατά τη γνώμη μου το ‘Inner Harbor’ είναι ενδιαφέρον μεν, μέσα σε στενά και προβλέψιμα πλαίσια, δε. Αν και, προσωπικά, η έλλειψη πρωτοτυπίας με ενόχλησε, αν σας αρέσει ο παλιομοδίτικος ροκ ήχος, μπορεί αυτή η κυκλοφορία να είναι για εσάς. Παρ’ ολ’ αυτά, εγώ το βαρέθηκα.
5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
