Οι Amaranthe φτάνουν αισίως στο τρίτο τους full-length με τίτλο “Massive Addictive “και όπως δείχνουν τα πράματα πρόκειται να δικαιώσουν το όνομα του δίσκου και να μας γίνουν μαζικά εθιστικοί. Με αυτό το δίσκο νιώθω ότι πάνε ένα βήμα παραπέρα μετά το The Nexus και καταφέρνουν να ακουστούν φρέσκοι, ανανεωμένοι και αρκετά αποφασιστικοί να γίνουν γνωστοί και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (Το άλμπουμ χτύπησε κορυφή σε σχετική λίστα του billboard!) . Η εξαιρετικά ταλαντούχα τραγουδίστρια τους Elize Ryd αρχίζει να θυμίζει φωνητικά σε αρκετά σημεία την Healy των Halestorm ενώ ο Henrick Englund που αντικατέστησε τον Andreas Solvestrom φαίνεται να καλύπτει επιτυχέστατα την απουσία του. Το αρκετά σύγχρονο Ευρωπαϊκό metal τους δένει με τους euro-house(!) ήχους δίνοντας ένα αποτέλεσμα αρκετά πρωτότυπο. Οι 12 συνολικά συνθέσεις του δίσκου στέκονται αξιοπρεπέστατα στο ύψος των περιστάσεων αφού ακούγονται όλες κάτι παραπάνω από ευχάριστα και ο δρόμος για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες φαίνεται ανοιχτός. Μπορώ να πω ότι οι διακριτικές Industrial πινελιές, σε κομμάτια όπως το Digital World, μου άρεσαν πολύ και οι χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες κερδίζουν το στοίχημα της Αμερικής. Το True μου άρεσε για την ειλικρίνεια και την λιτότητά του και είναι ένα από τα πολλά ατού του άλμπουμ. Αν θέλετε ένα δίσκο που προσφέρεται για εθισμό και μάλιστα μαζικό τότε είστε!
9/10
Στάθης Αυγέρης
[email protected]
