Πρέπει κάποια στιγμή να συσταθεί ένα δικαστήριο που να αποφασίζει και να απαγορεύει κατά βούληση τη χρήση γραφικών κλισέ, όπως ας πούμε τη λέξη dragon είτε σαν πρώτο, είτε σαν δεύτερο συνθετικό, σε ονομασία μπάντας εν έτει 2010. Ειδικά δε, η ταυτόχρονη τοποθέτηση της λέξης fire, όπως στη προκειμένη περίπτωση, να τιμωρείται με απανωτά χτυπήματα από το αμόνι των Anvil. Αφού λοιπόν αντιπαρέρχομαι τον τίτλο του album και ξεπερνώ και την αστεία εισαγωγή που ανεβάζει τα επίπεδα γραφικότητας της μπάντας σε επικίνδυνα ύψη, διαπιστώνω πως δεν είναι και τόσο κακοί όσο φανταζόμουν. Ούτε παίρνουν και τον εαυτό τους και τόσο στα σοβαρά οπότε τσάμπα πήγε και η εμπαθής εισαγωγή μου. Οι Γερμανοί στο 2ο τους πόνημα, αποδίδουν σχετικά καλά παίζοντας κλασσικό heavy metal με επιρροές από πρώιμους Metallica, Iron Maiden, Iced Earth και Accept. Χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, δομικά προβλέψιμο, αναμασημένες ιδέες και φωνητικά περιορισμένων δυνατοτήτων. Πάντως σε ένα μπαράκι με την μπυρίτσα μου θα τους άκουγα αρκετά ευχάριστα. Για να λέμε όμως την αλήθεια περισσότερους βαθμούς κερδίζουν με το χαβαλέ τους παρά με τις συνθετικές τους ικανότητες, αλλά αυτό φαίνεται να το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι και αυτό, παίρνοντας ένα επιπλέον credit. Δείτε τα video clip τους και θα με καταλάβετε. Κοίτα να δεις που τους ψιλοσυμπάθησα στο τέλος.
5.5/10
Γιώργος Τσινάνης
