Πρώτος δίσκος για τους Πολωνούς Deep Desolation που παίζουν μία κλασσική μορφή Black Metal. Τα πρώτα δύο κομμάτια πραγματικά άρχισαν πολύ καλά, αλλά από την μέση και μετά χώλαινε το πράγμα. Τα riffs εκεί που είναι αρκετά ενδιαφέροντα, ξαφνικά αρχίζουν και γίνονται κουραστικά μέχρι που φτάνεις στη μέση του δίσκου και ήδη βρίσκεσαι σε απόγνωση. Όχι, την απόγνωση δεν στην δημιουργεί η ατμόσφαιρα του κομματιού αλλά το ίδιο το κομμάτι που δεν λέει να τελειώσει! Τα φωνητικά του Meriath γίνονται πολύ εκνευριστικά σε πάρα πολλά σημεία και με έβαλε σε σκέψεις μήπως όλο αυτό ήταν παρωδία. Από την μέση του δίσκου και μετά τα κομμάτια προσπαθούν να πιάσουν ένα Doom κλίμα αλλά καταντάνε βαρετά και μονότονα με τον ίδιο αργόσυρτο επιθανάτιο ρυθμό και ανέμπνευστα ρυθμικά στις κιθάρες. Έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους… γι’ αυτό και μέχρι να προχωρήσουν ας ασχοληθούμε με κάτι καλύτερο.
3/10
Ηλίας Μαρόγλου
