Πριν διαβάσετε αυτήν εδώ την κριτική, κάντε το εξής παρακαλώ. Αναζητήστε μια φωτογραφία της μπάντας για να καταλάβετε για τι περιπτώσεις μιλάμε. Προσωπικά, αν ήμουν η εταιρεία τους θα τους έλεγα να σοβαρευτούν και να βγάλουν καμιά της προκοπής. Βλέποντάς την, μου ήρθε να γράψω ένα κείμενο αφιερωμένο στο (φινλανδικό) γιδοτύρι.
Οι Lord Fist λοιπόν δημιουργήθηκαν το 2011 στη Φινλανδία. Μετά από ένα demo κι ένα EP, έβγαλαν το πρώτο τους full-length album το 2015 με τίτλο “Green Eyleen”. Πέρα λοιπόν από την αγάπη τους σε εξώφυλλα τα οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κακούργημα για τα μάτια, η μουσική του κουαρτέτου δεν θα μπορούσε να γίνει πιο κοινότυπη. Πραγματικά δεν θα μπορούσε.
Η εταιρεία μας αναφέρει ότι μοιάζουν στους συμπατριώτες τους Legionnaire, Angel Sword και Nightstryke. Δεν έχω ακούσει νότα από τις συγκεκριμένες μπάντες αλλά όσοι τις ξέρετε λογικά θα βρείτε κοινό έδαφος εδώ. Παλιομοδίτικο heavy metal λοιπόν με μία προσπάθεια να ακουστούν επικοί σε σημεία που θυμίζει ιστορικά σχήματα της σκηνής, ειδικά προς τη NWOBHM μεριά.
Rhythm section όσο πιο απλό γίνεται, κιθάρες που προσπαθούν να δώσουν ενδιαφέρονται στοιχεία και μάλιστα όταν επιδίδονται σε δισολίες ακούγονται ασυγχρόνιστες (δεν είναι για όλους το άθλημα μάγκες) και φωνητικά που έχουν την χαρακτηριστική χροιά του old-school heavy metal ήχου. Μην περιμένετε λοιπόν τίποτα το καινούριο, τίποτα το πρωτάκουστο, τίποτα το διαφορετικό εδώ πέρα, μόνο κάτι παλικάρια να παίζουν όπως συγκροτήματα που μεγαλουργούσαν σε εποχές που ήταν ακόμα αγέννητοι.
Φυσικά δεν αποζητώ πάντα από ένα νέο συγκρότημα να εφεύργει και πάλι τον τροχό. Όμως, αυτό που κάνεις κάνε το καλά και φρόντισε να μην είναι μια συρραφή από πράγματα που έχουμε ξανακούσει. Οι Lord Fist λοιπόν δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε τους σαν τα πιτσιρίκια που σου χτυπάνε την πόρτα για να πουν τα κάλαντα. Ανοίγεις, τους λες απλά «μας τα ‘παν» και τους κλείνεις την πόρτα στη μάπα. Μια από τα ίδια.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
[email protected]
