Συγχαρητήρια στους φίλτατους Six Degrees οι οποίοι μου πρόσφεραν ένα γέλιο που δύσκολα θα ξεχάσω. Καταρχάς, αλλού τους παρουσιάζουν ως Ιταλούς και αλλού ως Αμερικάνους και φυσικά αυτός που θα την πληρώσει είναι ο συντάκτης της καρδιάς σας, δηλαδή εγώ. Το γέλιο φυσικά δε σταματάει εδώ, βασικά τώρα αρχίζει, καθώς οι τύποι ισχυρίζονται ότι παίζουν…progressive death metal. Φυσικά ο δίσκος ουδεμία σχέση με αυτήν την περιγραφή, αυτό που παίζουν είναι πιο κοντά στο alternative και έχει τόση σχέση με το death metal όση και ο Μαμαλάκης με τις κακές συνταγές μαγειρικής.
Ο δίσκος δεν παρουσιάζει τίποτα το αξιόλογο σε κανένα κομμάτι, τα riffs όπως τα άκουσα έτσι τα ξέχασα και τα καθαρά φωνητικά της μπάντας είναι εντελώς αταίριαστα με το υλικό της. Προσπαθούν να ακουστούν δήθεν alternative και διαφορετικοί επιχειρώντας να βάλουν πολλά πράγματα στο στυλ τους και στο τέλος καταλήγουν να μην παίζουν τίποτα που να αξίζει δεύτερης ακρόασης και απλά σπαταλάνε το χρόνο μου χωρίς τίποτα περισσότερο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το αδιαμφισβήτητο highlight του δίσκου, ο οποίος είναι μια τεράστια αδιαφορία κατά τα άλλα, είναι ο τίτλος του δεύτερου τραγουδιού το οποίο ονομάζεται…“Malaka’s Multiple Choice Answer”. Ναι, σωστά διαβάσατε.
Βέβαια η πρώτη λέξη του τίτλου μάλλον είμαι εγώ που ασχολούμαι μαζί σας και σας γράφω κοτζάμ κειμενάρα (πάλι) αντί να πάω να κάνω τίποτα της προκοπής όπως το να κοιτάξω το ταβάνι μου. Γιατί ακόμα και το να κοιτάς το ταβάνι σου είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από αυτό που ακούμε εδώ.
Τουλάχιστον έχουμε με διαφορά τον καλύτερο τίτλο τραγουδιού στην παγκόσμια μουσική ιστορία και γελάσαμε και λίγο παράλληλα. Αν είχα πεθάνει και κάποιος μου έβαζε αυτό το δίσκο θα σηκωνόμουν από τον τάφο για να αυτοκτονήσω. Πάντως για τα γέλια κάτι κάνουν. Πείτε στους Six Feet Under να τους πάρουν περιοδεία.
3/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
