Πόσα όμορφα συναισθήματα μπορεί άραγε να σου χαρίσει απλά η ακρόαση ενός δίσκου; Πόσα χρόνια να σε γυρίσει πίσω; Πόσες αναμνήσεις, όνειρα, εικόνες; Οι The Fallacy κατάφεραν από την πρώτη κιόλας ακρόαση του δίσκου τους “Love Division”, ο οποίος είναι ο τρίτος τους, να με γυρίσουν αρκετά χρόνια πίσω, κάπου στο 1996 – 1997 όπου άκουσα για πρώτη φορά στη ζωή μου Gothic (rock ή και metal δεν έχει σημασία). Καταγόμενοι και προερχόμενοι από την Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα από την Χιλή, καταφέρνουν να δημιουργούν έναν δίσκο ο οποίος σε ταξιδεύει τόσο στην Αγγλία του ’80 όσο και στη Γερμανία της περιόδου 1982 – 1987 και παρ’ όλο αυτό το ταξίδι παραμένουν τόσο μα τόσο «φρέσκοι». Πολύ όμορφες συνθέσεις, ωραία δομή, καθόλου φλύαροι, μελωδικοί, σωστές και όμορφες αλλαγές μεταξύ ανδρικής και γυναικείας φωνής και τόσα ακόμα που μπορώ να γράψω γι αυτούς εδώ τους Goth Artists! Όταν μία μπάντα καταφέρνει να σου φέρει στο μυαλό μπάντες όπως Sisters of Mercy, Inkubus Sukkubus, Two Witches ακόμα και Bauhaus, Christian Death, Fields of the Nephilim καθώς και αρκετές ακόμα του χώρου, τότε μάλλον είναι σε όχι μόνο καλό δρόμο αλλά ίσως στον καλύτερο! Η Angeline στη φωνή όντως μου θύμισε Candia (Inkubus Sukkubus) χωρίς αυτό να είναι κακό. Ίσα ίσα που όπως φαίνεται μετά τους Inkubus Sukkubus απόκτησα ακόμα μία αγαπημένη μπάντα στο είδος. Ξεχωρίζουν τα “Desperate”, “Angel Eyes”, “Holy or Ghost”, “Force of Nature” και “Die With Me” χωρίς να σημαίνει πως υστερεί κάποιο από τα 12 συνολικά κομμάτια του δίσκου. Απανταχού Goth-άδες τρέχτε! Δίσκος διαμάντι τουλάχιστον!!! Ήδη στο playlist μου για το 2013!!! Κλείνω με μια φράση που μου έρχεται στο μυαλό ασχέτου προελεύσεως : Καλλιτέχνης είναι αυτός που σου χαρίζει εικόνες και συναισθήματα μέσα από την τέχνη του. Και οι The Fallacy είναι στα σίγουρα ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ!!!
9.5/10
Γιώργος Ραχιώτης
