Τρίτο χτύπημα για την ελληνοφινλανδική μπάντα με το “Dark Connection”. Το σχήμα που δημιούργησε ο Anton Kabanen αφού βρέθηκε εκτός του δικού του συγκροτήματος συνεχίζει ακάθεκτο να ανεβαίνει σκαλί σκαλί σε δημοτικότητα μέσω του εμπνευσμένου Europower που τόσο καλά ξέρει να παίζει. Φυσικά τεράστιο ατού είναι το γεγονός πως έχουν πίσω από το μικρόφωνο έναν από τους πιο δυνατούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς, τον Γιάννη Παπαδόπουλο!
Το “Dark Connection” έρχεται δύο χρόνια μετά το “From Hell With Love” και βρίσκει το σχήμα εκεί ακριβώς που μας είχε αφήσει. Εμπνευσμένο ευρωπαϊκό power metal που είναι τόσο εμπορικό όσο πρέπει. Μεγάλη διαφορά αυτή την φορά η πιο έντονη χρήση πλήκτρων και εφέ που δίνει έναν πιο επιπλέον φουτουριστικό ήχο στο σύνολο. Και αν το εναρκτήριο “Blade Runner” μπορεί ναι μεν να είναι γκαζιάρικο αλλά κατά τα άλλα τυπικό για τον ήχο κομμάτι, από το αμέσως επόμενο το σχήμα παίρνει φωτιά.
Αλήθεια λοιπόν είναι ότι από το “Bella Dona” και μετά το σχήμα δίνει ρεσιτάλ έμπνευσης. Τα πιο αργά κομμάτια χτυπάνε χορευτικό κρεσέντο επιπέδου Eurodance και αυτό δεν χαλάει κανέναν μας. Ειδικά το “One Night In Tokyo” κοντράρει στα ίσια το “Crazy, Mad, Insane” ενώ το “Moonlight Rendezvous” είναι το “Blind And Frozen” αυτού του δίσκου. Φυσικά υπάρχουν και άλλα πιο γρήγορα κομμάτια, όπως το “Revengeance Machine”.
Το άλμπουμ κλείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με όχι μια αλλά δύο διασκευές. Μια στο “Battle Hymn” των…τι πάει να πει ποιών; Και άλλη μια στο “They Don’t Care About Us” του Michael Jackson. Ένας ξεκάθαρο μήνυμα για την πληθώρα επιρροών που οδηγούν τον ήχο του σχήματος. Για μένα, το “Dark Connection” είναι ένα άριστο άλμπουμ που όμως κατανοώ ότι μπορεί να κάτσει και κάπως παράξενα σε κάποιους ακροατές. Παρόλα αυτά είναι σίγουρα ένα σημείο αναφοράς για το πώς ίσως θα ηχούν οι Beast In Black από εδώ και πέρα.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
Οι Φινλανδοί Beast in Black έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία από το 2015 που σχηματίστηκαν. Και αυτό γιατί το συγκρότημα κατάφερε να δημιουργήσει γρήγορα τον προσωπικό του ήχο, που αποτελείται από μεγαλειώδη μουσική και Europower στοιχεία αναμεμειγμένα με pop, synth-pop και ίσως και ντίσκο, ενώ όταν ακούς τα τραγούδια τους νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ένα πάρτι. Οπότε ήταν λογικό το “Berserker” του 2017 και το “From Hell With Love” του 2019 να έχουν μεγάλη απήχηση σε όλους τους οπαδούς της σκηνής του power και του Europower και κυρίως σε εκείνους που βρίσκονται στα βόρεια της Ευρώπης. Φέτος οι Φινλανδοί, διατηρώντας την ίδια σύνθεση, επιστρέφουν με τον τρίτο τους δίσκο, με τίτλο “Dark Connection”, ο οποίος περιέχει έντεκα κομμάτια και δύο διασκευές.
Το “Dark Connection” συνεχίζει μεν από εκεί που σταμάτησε το “From Hell With Love” αλλά η μουσική είναι ακόμα πιο δυνατή και ακόμα πιο μεγαλοπρεπής. Από όλα τα κομμάτια του δίσκου μονάχα στην έκτη σύνθεση, το “Moonlight Rendezvous” και την τελευταία, ενδέκατη, σύνθεση, το “My Dystopia”, η ένταση πέφτει λίγο. Συγκεκριμένα στο “My Dystopia”, υπάρχουν αργά περάσματα σε ρυθμούς μπαλάντας, με τα φωνητικά να είναι πιο ήρεμα και τη μουσική αρκετά πιο χαλαρή.
Και αυτό το αναφέρω γιατί στις υπόλοιπες συνθέσεις η μουσική είναι γεμάτη, στιβαρή, δυναμική, με γρήγορες ταχύτητες και με ένα γενικότερο πομπώδες συναίσθημα. Τα στοιχεία της μουσικής συνεχίζουν και εδώ να πατάνε στο Europower που πέρα από το γρήγορο και το δυναμικό της υπόθεσης, σημαίνει ακόμα ένα πράγμα: εμπορικές και πιασάρικες μελωδίες. Όπως και οι προηγούμενες κυκλοφορίες, έτσι και το “Dark Connection” είναι ένας άκρως μελωδικός δίσκος και για αυτό ευθύνονται πρωτίστως τα πλήκτρα και μετά οι κιθάρες.
Τα πλήκτρα δεν συνοδεύουν απλά την υπόλοιπη μουσική αλλά βγαίνουν και μπροστά, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο, δίνοντας έτσι ένα συμφωνικό τόνο στη μουσική αλλά επίσης δίνουν και το έναυσμα για τις πιασάρικες μελωδίες που κυριαρχούν στο δίσκο. Και ίσως αυτός ο εμπορικός και πιασάρικος ήχος των Beast In Black είναι κι ένας από τους λόγους που έχουν τέτοια επιτυχία. Βέβαια, στη δημιουργία αυτού του ήχου συμβάλλουν και οι κιθάρες, όπως και η δυναμική φωνή του Γιάννη Παπαδόπουλου, του οποίου τα φωνητικά είναι φωναχτά και μελωδικά αλλά και η πολυφωνία στα ρεφραίν.
Επίσης, τα πλήκτρα με τις μελωδίες τους είναι υπεύθυνα και για διάφορα στοιχεία pop και synth-pop που βρίσκουν το δρόμο τους και σε αυτό το δίσκο, ενώ σε διάφορα σημεία ακούγονται και κάποιες πιο ηλεκτρονικές μελωδίες. Και όλα αυτά έχουν την τιμητική τους στο τραγούδι “One Night In Tokyo”, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η metal έκδοση ενός Eurodance κομματιού των 90s. Ειδικά η εισαγωγή του τραγουδιού, με τη μελωδία από τα πλήκτρα, έχει ξεκάθαρες αναφορές σε Eurodance κομμάτια, όπως για παράδειγμα το “Rhythm Is A Dancer” των Snap!.
Μπορεί το μελωδικό power να μην είναι από τα αγαπημένα μου είδη, όμως δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός πως οι Beast In Black έχουν δημιουργήσει ένα δίσκο ο οποίος αναδύει μια μεγαλειώδη ατμόσφαιρα στις άκρως δυναμικές του συνθέσεις. Υπάρχουν κάποιες πιο αδύναμες και λιγότερο ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά είναι γεγονός πως τα τραγούδια του “Dark Connection” θα διαπρέψουν στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, με το κοινό να χοροπηδάει και να τραγουδάει δυνατά τα ρεφραίν των τραγουδιών με όλα τα μέλη της μπάντας.
Βέβαια, κατά την προσωπική μου γνώμη, εκεί που οι Beast In Black έδωσαν πραγματικά ρέστα είναι στις δύο διασκευές που έκαναν. Το “Battle Hymn” των Manowar έχει αποδοθεί υπέροχα, διατηρώντας το επικό του στοιχείο ακέραιο, παρόλο που έχει γίνει ελάχιστα πιο μελωδικό σε σχέση με την αρχική σύνθεση. Αλλά τι διασκευή θα ήταν, αν το συγκρότημα δεν έβαζε τον προσωπικό του ήχο; Από την άλλη, έχει γίνει φανταστική δουλειά στη διασκευή έκπληξη του “They Don’t Care About Us”, του Michael Jackson, έχοντας κρατήσει κι εκεί στο ακέραιο όλο τον εξαιρετικό δυναμισμό του πρωτότυπου. Πραγματικά μοναδικός και στα δύο ο Παπαδόπουλος, που αποδίδει με φοβερό τρόπο τα τραγούδια, με πιο τραχιά φωνή, σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο, χωρίς ψεύτικα και ψιλά φωνητικά, κάνοντάς την έτσι να ταιριάζει υπέροχα με τα συγκεκριμένα τραγούδια.
Γενικά, και για αυτές τις διασκευές, αλλά και για τη δουλειά που έχουν ρίξει οι Beast In Black τόσο στο συνθετικό, όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι, αξίζει να ρίξει κανείς μια αυτιά στο “Dark Connection”. Ειδικά εκείνοι που είναι οπαδοί του μελωδικού Europower θα το λατρέψουν. Αλλά και οπαδός του πιο κλασικού power να είναι κάποιος, πάλι θα πρέπει να ακούσει το δίσκο αυτό. Δεν πρόκειται να χάσει το χρόνο του.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
figolfin@yahoo.com
