Τι ωραίο είναι να βλέπεις ένα συγκρότημα να κάνει rebound από μια αντικειμενικά κακή, για τα δεδομένα του, κυκλοφορία; Γιατί ότι και να λένε οι διάφοροι “αυλικοί” το “Zenith” ήταν το χειρότερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα. Βέβαια, το χειρότερο των Enforcer είναι ένα ΟΚ άλμπουμ για άλλα συγκροτήματα. Όμως ας αφήσουμε το παρελθόν εκεί που ανήκει.
Οι Enforcer είναι από τους πρωτεργάτες και μεγαλύτερα ονόματα αυτού του αποκαλούμε γραφικ… εεεε true metal. Ειδικά οι πρώτες τους δουλειές είναι εννιαράκια ακατέβατα. Μπορεί στο “Zenith” να έπαθαν Bon Jovi, αλλά φαίνεται ότι λίγο κράτησε το κακό. Και αυτό το λέω γιατί με το… νοσταλγικό “Nostalgia” επιστρέφουν σε πιο γνωστά για αυτούς, και αγαπημένα για εμάς, μονοπάτια. Speed metal ρε!
Τα αδέρφια Wikstrand λοιπόν αφήνουν στην άκρη, στην πλειοψηφία του υλικού τουλάχιστον, τους όποιους “πειραματισμούς” και μας προσφέρουν αυτό που θέλουμε να ακούσουμε: ατόφιο heavy metal. Με κιθάρες πριόνια, rhythm section οδοστρωτήρα και πολλά solos. Τα σαράντα και κάτι λεπτά του “Nostalgia” είναι καλογραμμένα και καταιγιστικά. Οι Enforcer ξεκωλάνε από το… συνθετικό ναδίρ τους (σ.σ.: είδατε τι έκανα εδώ ε;) και προσφέρουν κάποια πολύ δυνατά κομμάτια. Όπως το εναρκτήριο “Unshackle Me” (σ.σ.: μετά την σύντομη εισαγωγή του “Armageddon”) ή το “Kiss Of Death”. Το ομώνυμο είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι σίγουρα επίσης.
Και δεν λέω ότι οι glam στιγμές έχουν εξαλείφει. Αλίμονο, εξάλλου πάντα υπήρχε μια γερή δόση glam στην μουσική τους αλλά ήταν καλογραμμένη και σχετικά διακριτική. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Σίγουρα δεν φτάνουν τις κορυφές της αρχής της καριέρας τους. σίγουρα θα μπορούσαν να λυπούν συνθέσεις όπως το “Metal Supremacia” (σ.σ.: τραγικό απλά) αλλά αν μη τι άλλο όλα τα άλλα βαίνουν ομαλά.
Το “Nostalgia” είναι ένα καλό άλμπουμ. καλύτερο από το “Zenith” αλλά εδώ που τα λέμε αυτό δεν ήταν και κάτι δύσκολο για τους ίδιους.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
