Οι Γάλλοι One-Way Mirror, είναι μια rock / metal μπάντα που βρίσκεται στα όρια της ενεργοποιητικής καινοτομίας, στο χώρο της μουσικής. Σχηματίσθηκαν το 2005, όταν πέντε στενοί φίλοι αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για το περαιτέρω αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν, έχουμε τους: Guillaume Bideau (φωνητικά), David Potvin (κιθάρα), Franck Potvin (κιθάρα), Clement Rouxel (τύμπανα), Vincent Perdicaro (μπάσο), οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν ένα line up από μέλη άλλων μπαντών (Mnemic, Lyzanxia, Phaze I, General Lee , T.A.N.K). Με τις παραπάνω μπάντες, λοιπόν αλλά και μεταξύ τους, μοιράζονταν αρκετές φορές την σκηνή μέχρι που αποφάσισαν να ενώσουν την συνθετική τους όρεξη για κάτι καινούργιο και να γράψουν μαζί κομμάτια που θ’ ανταποκρίνονταν σε δικά τους γούστα κι επιρροές. Μέσα σε δυο εβδομάδες εγκλεισμού σε στούντιο, κατάφεραν να συνθέσουν γύρω στα έντεκα κομμάτια και τελικά αποφάσισαν να πάμε στη Σουηδία, για να ηχογραφήσουν τα τύμπανα, με τον Daniel Bergstrand (Meshuggah, In Flames), στα Dug Out Studio. Τα υπόλοιπα όργανα ηχογραφήθηκαν στα Lyzanxia’s Dome Studio / Guillaume Bideau’s Dogs. Η παραγωγή έγινε από τον Guillaume Bideau και τον David Potvin, ενώ η μίξη και το mastering, από τον Tue Madsen (Sick Of It All, Dark Tranquility, Mnemic), στα Antfarm Studios. Ο δίσκος ήταν έτοιμος τον Οκτώβριο του 2007 και το μόνο που έμενε ήταν το εξώφυλλο και το booklet, τα οποία θα σχεδίαζε ο Alain Trehard. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι One-Way Mirror κι έγραψαν τον ομότιτλο ντεμπούτο δίσκο τους, κάτι που τους εξασφάλισε και την μετέπειτα περιοδεία τους, με τους Soilwork.Το 2012 βρίσκει τους One-Way Mirror, δυνατούς, κεφάτους, μελωδικούς, ανανεωμένους και πάντα δημιουργικούς και ορεξάτους. Και αυτό γιατί μέσα στο έτος κυκλοφορούν το νέο τους πόνημα, με τίτλο «Destructive By Nature». Με ένα κομμάτι παραπάνω σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο και με το εναρκτήριο του άλμπουμ να είναι και το ομώνυμο της μπάντας, καταλαβαίνει κανείς αμέσως το τι θ’ ακολουθήσει. Διάφορα effects και industrial φωνητικά με τη σχετική παραμόρφωση, εναλλάσσονται συχνά με metalcore και καθαρά / μελωδικά. Βαριές κιθάρες, πιασάρικα, μελωδικά και αρκετά solos, ντύνουν τα κομμάτια παρέα με τον όγκο που βγάζει το μπάσο. Επίσης πολύ ευχάριστο είναι το παίξιμο στα τύμπανα. Λιτό και απέριττο, όπου χρειάζεται – ρυθμικό και τεχνικό, αλλού. Ιδιαίτερα πάντως μου άρεσε η στιβαρή και καθαρή παραγωγή του δίσκου. Να προσθέσω ότι έχει κάποια death / thrash περάσματα που θυμίζουν επιρροές από In Flames και Soilwork. Προσωπικά μισώ τα καθαρά φωνητικά σε ο, τι έχει σχέση με το γενικότερο φάσμα του metalcore και industrial, αλλά εδώ είναι τόσο ευχάριστα και πρωτότυπα παιγμένα, τα όργανα, που το ηχητικό αποτέλεσμα δεν ζημίωσε τόσο πολύ, το αποτέλεσμα της μπάντας, στ’ αφτιά μου.
7/10
Άγγελος Kilmistered
