Οι Enemy Of The Sun κυκλοφορούν αυτήν την περίοδο τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο Caedium τρία χρόνια μετά την τελευταία τους κυκλοφορία. Καταρχάς με το που ξεκινάει ο δίσκος παρατηρούμε ότι ο Waldemar Sorychta έχει κάνει για άλλη μια φορά καταπληκτική δουλειά στην παραγωγή του δίσκου. Επίσης οφείλω να πω ότι και συνθετικά ο δίσκος είναι κάτι παραπάνω από καλός. Έχει πάρα πολλά στοιχεία και δεν μπορείς σίγουρα να βρεις μια ταμπέλα για να το κατατάξεις. Το πρώτο κομμάτι του δίσκου μου έφερε λιγάκι στο νου μου τους Strapping Young Land αλλά στο επόμενο κομμάτι αλλάξανε τα δεδομένα τελείως. Υπάρχει ένας περίεργος jazz ρυθμός μέσα στο τραγούδι και τα φωνητικά νομίζει ότι ξεπεταχτήκανε από κάποιο pop τραγούδι. Αυτά ώσπου να ξεκινήσει το ξέσπασμα του τραγουδιού. Εκεί επιστρέφουμε στα γνώριμα λημέρια των S.Y.L και γενικά επιστρέφουμε σε ένα πιο hardcore και metalcore ύφος. Γενικά όλος ο δίσκος σε στέλνει αδιάβαστο με την ποικιλία των συνθέσεων που έχει. Πιστεύω ότι δεν ακούμε συχνά τέτοιους δίσκους και ούτε πρόκειται να υπάρξουν πολλά συγκροτήματα που να βγάζουν τέτοια μουσική. Πραγματικά ελπίζω να ακούμε συνέχεια καλά νέα από αυτή τη μπάντα καθώς αξίζει σε σχέση με κάτι προχειροδουλειές που βγαίνουν τώρα τελευταία.
9/10
Άκης Μυστιλόγλου
