Οι Αμερικανοί Execration δημοσιεύουν επιτέλους την δεύτερη full length κυκλοφορία τους με τίτλο “The Acceptance Of Zero Existence“. Η μπάντα κάνει την επιστροφή της με ένα ανανεωμένο και εμφανώς βελτιωμένο line up, ανώτερο από εκείνο της προηγούμενης δουλείας τους, “Infernal Annihilation”, demo το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 2007. Έχοντας πλέον σοβαρότερες βλέψεις και υψηλότερους στόχους και με την μουσική τους να γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή, τεχνική και επιθετική από πριν, μας προκαταβάλουν θετικά για το θα ακολουθήσει. Πιάνοντας έτσι στα χέρια μου το συγκεκριμένο album το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή, ήταν το εξώφυλλο. Ένα art work full ψυχεδελικό και διαστημικό, που ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει αυτό, δεν θα υπάρχει μέση λύση στο θέμα, η θα γαμάει η θα είναι για πέταμα… Βάζοντας το λοιπόν στο CD player και αφού άκουσα ολόκληρο το δίσκο συμπέρανα το εξής. Το album γαμάει και δέρνει! Τεχνικό death metal, ερχόμενο με άγριες διαθέσεις δημιουργώντας σε αυτόν που το ακούει μια διάθεση να τα διαλύσει όλα γύρω του! ( προσωπικό βίωμα…) Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το οποίο είναι ένα instrumental sample, είναι αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος του, “Through the portal“. Απόκοσμοι ήχοι σαν φερμένοι από τα πέρατα του διαστήματος (πράγμα το οποίο μου θυμίζει Origin στο concept), έτοιμα να μας μεταφέρουν στο κυρίως θέμα του δίσκου, το απόλυτο χάος. Έτσι λοιπόν μπαίνει το δεύτερο κομμάτι “Awake the darkened“ το οποίο επιβεβαιώνει τις προηγούμενες υποψίες μου. Λυσσασμένα, απόκοσμα φωνητικά από τον τραγουδιστή Shane Houseman, γρήγορα εναλλακτικά, τεχνικά riff στις κιθάρες από τους J. Houseman και B. Palmer, τις ογκώδεις μπασογραμμές του Shawn και έναν στην κυριολεξία «ντοπαρισμένο» drummer, Kevin Elrod! Όλα αυτά πραγματικά δημιουργούν την απόλυτα κατάλληλη συνταγή για να έχεις αυτό που λέμε, βαρβάτο τεχνικό death metal που σπάει κόκαλα. Και κάπως έτσι, το χάος συνεχίζεται με το ομότιτλο τραγούδι του album “The acceptance of zero existence“, όπου τα πράγματα αγριεύουν ακόμα περισσότερο, καθώς βλέπουμε τις κιθάρες να τρελαίνονται με τους κιθαρίστες J. Housman & Brian Palmer να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, με την φαντασία και την απίστευτη τεχνική τους στα riff (πάλι μου βρομάει Origin η όλη φάση) και γενικά την όλη ενέργεια ολόκληρης της μπάντας να συμπληρώνει το πακέτο της επιτυχίας. Σε παρόμοια τσιτωμένη και ακραία φάση συνεχίζουν και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, με άπειρο χώσιμο full τεχνική αλλά και μερικά έτσι γρήγορα ( προφανώς! ) ρυθμικά σημεία και τρομερά σολίδια, συνοδευόμενα από ultra speedάτα διπέταλα και ποικίλα γυρίσματα, με τρανά παραδείγματα τα κομμάτια “The stars will make known my rage“, “Serpentine changeling“, “The great fall“ και “The first death”, το οποίο κομμάτι κλείνει κιόλας τον δίσκο. Επίσης κάτι που παρατήρησα, ανάμεσα στα κομμάτια, κατά διαστήματα εμφανίζονται 3 instrumental samples, τα οποία δείχνουν να έχουν την ίδια θεματολογία, “Through the portal“, “Further through the portal“ και “Falling through the portal“. Το γεγονός αυτό δεν το πολύ κατάλαβα, αλλά λογικά θα είχε και αυτό τον ρόλο του στο διεστραμμένο ταξίδι στο άδυτο του χάους που πραγματεύεται ο δίσκος (έτσι να χαλαρώνει λίγο το αυτί από το χώσιμο ρε αδερφέ!). Αξιοσημείωτο είναι επίσης, το γεγονός ότι η παραγωγή του album είναι αρκετά καλή, πράγμα το οποίο την κάνει πιο προσιτή στο αυτί του ακροατή χωρίς να τον κουράζει ιδιαίτερα. Ολοκληρώνοντας, θα πρέπει να πω, πως η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι ότι πρέπει για εκείνους (και εμένα μαζί!) που ακούνε Origin, Hate Eternal και Immolation, καθώς υπάρχουν εμφανείς επιρροές οι οποίες αποδεικνύονται πολύ εποικοδομητικές, με αυτές των Origin να υπερισχύουν. Οπότε αν γουστάρετε βάναυση και τεχνική, χωσίδικη φάση και έχετε να διαθέσετε 40 λεπτά από τον χρόνο σας ακούγοντας κάτι καινούργιο, τότε ας τσεκάρετε αυτόν τον δίσκο διότι πραγματικά γαμάει!
8.5/10
Δημοσθένης Βαρίκος
