[Option A]
Η Σουηδική death metal σκήνη είναι μία από τις πιο ακραίες στον χώρο του metal και γενικά η Σουηδία είναι μία χώρα η οποία έχει βγάλει πολλές ιστορικές και αξιοθαύμαστες μπάντες όπως είναι οι At the gates, οι Dismember, οι Entombed και οι Bloodbath. Έτσι λοιπόν, δίνεται η ευκαιρία σε μία νέα στον χώρο μπάντα να κάνει την εμφάνιση της και να συνεχίσει την παράδοση της γεννέτηρας της, το death metal. Από το Vaxjo της Σουηδίας, λοιπόν οι deathsters Erupted κυκλοφορούν την full length δουλειά τους με τίτλο “In the grip of chaos“. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2010, αποτελούμενη από 3 μέλη, γνωστή με το όνομα Beyond hell. Μετά όμως από κάποιες ατυχίες και αλλαγές στο line up τους, τα μέλη της μπάντας αποφάσισαν να κάνουν μία νέα αρχή αλλάζοντας το όνομα τους σε Εrupted και κυκλοφορώντας την πρώτη τους δουλειά το 2011, ένα 3 track EP έρχεται στο προσκήνιο με τίτλο “Faces of death”. Το EP αυτό κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου το 2011 και μέσα σε 2 ώρες είχε γίνει sold out! Μετά από αυτήν την τεράστια επιτυχία, η μπάντα, μετά από έναν χρόνο, ήταν έτοιμη να βγάλει το πρώτο της full length. Και κάπως έτσι αρχίζει η όλη φάση. Διαβάζοντας τις παραπάνω πληροφορίες, προσωπικά είχα παραξενευτεί αρκετά, καθώς δεν ακούμε και κάθε μέρα στην εποχή μας να γίνονται sold out νέες κυκλοφορίες. Οπότε φαντάστηκα ότι θα άκουγα κάτι αρκετά καλό, πράγμα το οποίο συνέβη καθώς το “In the grip of chaos“ μου φάνηκε μια αρκετά αξιόλογη και πολύ brutal φάση που με έστειλε κυριολεκτικά! Από την αρχή κιόλας φαίνονται οι άγριες διαθέσεις της μπάντας, ακούγοντας την εισαγωγή του πρώτου κομματιού “Salvation from below“. Κάτι σαν warning συνοδευόμενο από χαοτικές κραυγές αγωνίας όπως και μία από τις πιο κορυφαίες ατάκες που έχει ακουστεί σε thriller, “I am the devil… and I am here to do the devils work” ( Rob Zombie’s The devil’s reject) και εννοείται το κομμάτι που μπαίνει αμέσως μετά είναι αυτό ακριβώς που λέει το warning στο sample… “What you are about to hear is really disturbing“! Ένα καυλωμένο, δυνατό groove-άτο riff κατευθείαν μέσα στην μάπα δίχως να προλάβεις να πάρεις ανάσα, με τα drums να ακολουθούν πιστά τον χαοτικό ρυθμό, το μπάσο όσο πιο μπουκωμένο γίνεται και στην πορεία τα εξαγριωμένα βάρβαρα φωνητικά που σου ανατινάζουν τον εγκέφαλο και μία γενικά ογκώδη όσο δεν πάει άλλο παραγωγή, είναι ακριβώς αυτό που θα ήθελα να ακούσω αυτή τη στιγμή! Από ότι φαίνεται λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με παίχτες που ξέρουν πώς να κάνουν την δουλειά τους, παρατηρώντας και τα υπόλοιπα κομμάτια του album, τα οποία δεν σταματούν λεπτό να χώνουν και να σε κρατάνε σε ένταση, με τους βαρύτονους ρυθμούς στις κιθάρες και τα διάσπαρτα leads να σπάνε την μονοτονία (τα leads να σημειώσουμε φέρνουν πολύ στην φάση πρώιμων Bloodbath), παιγμένα από τους κιθαρίστες Tobias Petersson και Jonas Davidsson. Το μπάσο, αν και αφάνταστα μπουκωμένο στον ήχο του, καταφέρνει να ξεχωρίσει γεμίζοντας πολύ καλά τον ήχο με τις ατάκες του και γενικά ολοκληρώνοντας το πακέτο της όλης φάσης, συνοδευόμενο από έναν drummer, ο οποίος με τον old school χαρακτήρα στο παίξιμό του καταφέρνει να ανεβάσει την αδρεναλίνη στο maximum! Μεγάλο παράδειγμα των παραπάνω χαρακτηριστικών αποτελούν τα κομμάτια “Path to perdition”, “The dark mistress” και το “Born of hate“, τα οποία προσωπικά πιστεύω ότι μαζί με το “Salvation from below”, είναι τα πιο groove-άτα και τα πιο γαμηστερά του δίσκου! Να πούμε επίσης ότι στον δίσκο αυτό συμπεριλαμβάνονται και κομμάτια από την EP κυκλοφορία της μπάντας όπως είναι το “Faces of death“. Κάτι ακόμα που παρατήρησα, όσον αφορά το art work του δίσκου, το οποίο δείχνει κάτι σαν μία tribal εκδοχή μίας εξαγριωμένης θεότητας που αντιπροσωπεύει τον θάνατο και το χάος. Το γεγονός αυτό ίσως να έχει και να κάνει με την όλη φάση και θεματολογία της μπάντας η οποία κυμαίνεται σε φιλοσοφικά και occult θέματα (η μπάντα τουλάχιστον αυτό εικάζει). Πάντως μιας και μου δίνεται η ευκαιρία να πω την γνώμη μου, ο συγκεκριμένος δίσκος, είναι καλός, αλλά θα μπορούσε να είναι και πολύ καλύτερος με ίσως καλύτερη παραγωγή και λίγο μεγαλύτερη προσοχή στον τομέα του τελικού mastering, καθώς σε μερικά σημεία χάνεται ο συγχρονισμός μεταξύ των κιθαρών, πράγμα όχι μεν τόσο τραγικό, αλλά σίγουρα χαλάει λίγο την εικόνα όσο να’ ναι. Τελικώς όπως και να ‘χει, είναι μία γαμάτη φάση που ο death metal ακροατής ίσως εκτιμήσει.
8/10
Δημοσθένης Βαρίκος
[Option B]
Τι να περιμένει κανείς, όταν του λένε πως η εν λόγω μπάντα έχει επιρροές μπάντες όπως: Grave, Entombed, Death, At The Gates? Old school Death Metal, φυσικά! Η μπάντα σχηματίστηκε το 2010 – ως συνέχεια της μπάντας Beyond Hell. To 2011 κυκλοφόρησαν ένα promo κι έμειναν γνωστοί ως Carnivore, μπάντα προφανώς γνωστή για όσους ασχολούνται με το άθλημα. Κάπου εκεί ήταν που άλλαξαν το όνομα τους στο σημερινό “Erupted”. Daniel Ocic Sundberg (φωνητικά), Tobias Pettersson (κιθάρα), Jonas Davidsson (κιθάρα), Cedrik Petersson (μπάσο) και Marcus Nieminen (τύμπανα), είναι οι πέντε Σουηδοί (Vaxjo) που απαρτίζουν την μπάντα που ασχολείται στιχουργικά, με φιλοσοφικά θέματα και αποκρυφισμό. Το στυλ τους αναφέρεται σε old school στοιχεία, με μοντέρνες πινελιές και progressive ψεκασμούς…Σχεδόν! 7 Νοέμβρη 2012 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους “In the Grip of Chaos” από την Abyss Records και ήμουν περίεργος να δω τι κοινά έχει αυτή η κυκλοφορία με τις προηγούμενες. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ακούγοντας το δίσκο, ήταν η άσχημη και ίσως βιαστική παραγωγή. Οι κιθάρες είναι τόσο χαμηλά κουρδισμένες, που νομίζεις ότι ο ήχος είναι από βίντεο σε πρόβα κάποιας άσημης μπάντας. Τα crash / πατίνια των τυμπάνων, κάνουν απίστευτο θόρυβο / φασαρία στο μοτίβο και το χτύπημα της κάσας είναι από τα χειρότερα που έχω ακούσει, κάτι σαν ένα βαρύγδουπο «φλαπ»! Ευτυχώς το ταμπούρο έχει πιο προσιτό ήχο και η κατάσταση γίνεται λίγο καλύτερη όσο περνά η ώρα ή μήπως απλά συνηθίζω?!?!? Όχι δυστυχώς. Το μπάσο είναι σχετικά θαμμένο, τα φωνητικά πιο «μπροστά», σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα και οι συνθέσεις των κομματιών – προσωπικά – μου φάνηκαν αρκετά βαρετές κι απλές. «Μπερδεμένη» η φάση… Γιατί? Ένα όχι και τόσο καλό ξεκίνημα για τους Erupted. Όχι ότι δεν έχει καλές στιγμές, αλλά είναι τόσο λίγες που δεν με κράτησαν αφοσιωμένο, ούτε μου κόλλησαν στο μυαλό κανα riff που θα μπορούσε να είναι προτεινόμενο για headbanging, έστω. Ήδη είμαι περίεργος για το δεύτερο full length τους…
4.5/10
Άγγελος “Kilmistered”
