Πολύ καλός και ο τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος των Havok, των thrashers από το Colorado, οι οποίοι αποφασίζουν σε αυτόν το δίσκο να εξερευνήσουν κατά κύριο λόγο και τις Megadeth ρίζες τους ενώ ο ήχος των Testament, Metallica και Exodus έχει και αυτός τη τιμητική του σε αυτό το δίσκο έναντι τόσο των Slayerικών καταβολών της μπάντας αλλά και έναντι του κάπως πιο μελωδικού leadoκεντρικού χαρακτήρα της, ο οποίος ήταν πολύ πιο έντονος στους προηγούμενους δίσκους της (ιδιαίτερα στο ντεμπούτο). Ο δίσκος είναι ποιοτικά στα ίδια επίπεδα με το ντεμπούτο “Burn” και σίγουρα ένα δυο σκαλιά κατώτερος από την προηγούμενη δισκάρα τους “Time is Up” (αν και σίγουρα είναι και οι τρεις τόσο διαφορετικοί που το υποκειμενικό στοιχείο μπορεί να κάνει θεαματική τη διαφορά). Οι τρομερές μελωδίες και riffs του ντεμπούτου και η βαρβατίλα και η συνοχή των συνθέσεων του δεύτερου τους δίσκου απουσιάζουν αισθητά από εδώ. Επίσης τα φωνητικά είναι εντελώς διαφορετικά και έχουν γίνει πιο Exodus/Overkill φάση με πολύ λιγότερα πλέον γρυλίσματα… γενικά τέρμα Bay Area το όλο σκηνικό. Αυτό που έχει να δώσει ο δίσκος είναι πολύ ωραία σόλο και groovy ρυθμικές στο ύφος των Megadeth, σε αρκετά χαμηλό τεχνικό επίπεδο σε σχέση με αυτό που έχουν επιτύχει κατά καιρούς οι Megadeth. Επίσης πρωτοφανής είναι η ζωντάνια αλά Overkill που βγάζει ο δίσκος παραέξω παρόλο που είναι πιο mid tempo και light από ότι έχει κάνει μέχρι τώρα η μπάντα. Κάτι τελείως διαφορετικό λοιπόν για την μπάντα αλλά καλό! Όχι όπως της περσινής μετριάντζας του κατά τα άλλα alter ego των Havok, Bonded by Blood (και σίγουρα πολύ καλύτερο από το τελευταίο Megadeth). Μοναδικό ίσως μειονέκτημα το ότι αρκετές συνθέσεις είναι λίγο ανάλατες. Αγαπημένα κομμάτια τα “Living Nightmare”, “Worse than War”, “Unnatural Selection”, “Give me Liberty Or Give me Death” όπου η μπάντα πιστεύω κάνει πιο ισορροπημένο πάντρεμα του πως ακουγόταν με το τι θέλει να πειραματιστεί. Επίσης ωραίο Heavy κομμάτι το “It Is True” ενώ καλοζυγισμένη και η διασκευή σε “Children of the Grave”. Πιστεύω ότι μετά το φετινό Voivod, αυτός ο δίσκος είναι ότι πρέπει για τους Thrashers που θέλουν τη μουσική τους ένα κλικ πιο χαλαρή.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
