Λίγες είναι οι μπάντες από την Ιταλία που ξέρω και που κατά τη γνώμη μου αξίζουν, όπως οι Bulldozer, οι Death SS και οι Baphomet’s Blood. Έτσι δεν είχα ιδέα για τους Extrema και ας υπάρχουν από το 1986 και το “The Seed Of Foolishness” είναι η έκτη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Το Θέμα είναι θα μπορέσουν και αυτοί να μπουν στη λίστα με τις μπάντες από τη γείτονα χώρα που αξίζουν; Αφήνοντας στην άκρη το, λιγότερο, γελοίο εξώφυλλο (μα καλά αυτό βρήκαν να εμπνευστούν από την οικονομική κρίση που μας στοιχειώνει;;;) και πάω κατευθείαν στο μουσικό κομμάτι για αν μην αρχίζω να κράζω πριν μπούμε καν στο ψητό. Διάβαζα πριν ακούσω το άλμπουμ: “εκπληκτική καριέρα”, “μία γεμάτη ενέργεια thrash μηχανή” και ότι το “The Seed Of Foolishness”: ” παίρνει την έμπνευσή του από μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στην οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι σήμερα, παρέχοντας θεραπεία για όλα την οργή και την απογοήτευση που απορρέουν από αυτήν.”. Και μετά πατάς το play.Και μετά καταλαβαίνεις γιατί, σχεδόν, ποτέ δεν πρέπει να διαβάζεις press releases. Ναι μεν υπάρχουν παντού riffs που thrash-ίζουν, αλλά σε γενικές γραμμές το άλμπουμ είναι μέτριο και ανέμπνευστο. Η φωνή του Perotti, ειδικά στα μη καθαρά, δεν δίνει τίποτα στο όλο αποτέλεσμα και περνάει απαρατήρητη, ενώ στα καθαρά τα πηγαίνει κάπως καλύτερα. Βασικά ολόκληρο το άλμπουμ παίζει με αυτή την εναλλαγή από growl σε μελωδικά περάσματα, κάτι που το κατατάσσει στις μπάντες που ναι μεν έφεραν αρκετό (trendy;) κόσμο πιο κοντά στη σκληρή μουσική αλλά οι περισσότεροι τις έχουν αποτάξει. Και αυτό θα κάνω και εγώ ακόμα δεν τους έμαθα. για τις λίγες καλές κιθαριστικές στιγμές:
5/10
Χάρης Παπαδόπουλος
