Το ότι μπήκα στον χώρο τις σκληρής μουσικής από πιο μελωδικά και εμπορικά σχήματα είναι λίγο πολύ γνωστό. Δεν ήταν πρώτο άκουσμα μου οι Iron Maiden, πόσο μάλλον οι Slayer. Αυτό δεν πάει να πει ότι ακόμα και σήμερα δίνω άφεση αμαρτιών σε ότι είναι μελωδικό απλά και μόνο για αυτόν τον λόγο. Και οι αλήθεια είναι ότι οι Return παραείναι μελωδικοί ακόμα και για τα δικά μου γούστα.
Καταρχάς να πούμε ότι το “V” δεν είναι μια νέα κυκλοφορία, αλλά για επανέκδοση του δίσκου που αρχικά κυκλοφόρησε το 1992 και ήταν ο…πέμπτος δίσκος του σχήματος από την Δανία. Δύο χρόνια αργότερα το συγκρότημα έκανε ένα διάλειμμα. Μια συλλογή που πούλησε 120.000 κομμάτια (…) το 2000 ήταν και ο λόγος της επιστροφής τους. Έκτοτε το παλεύουν. Η AOR Heaven επανακυκλοφορεί λοιπόν το “V” που προφανώς είναι και το ποιο επιτυχημένο τους.
Το πόσο σκληρό είναι το album…αρκεί μάλλον να σας πω ότι το εναρκτήριο “Life Must Go On” θα μπορούσε να είναι μια… εναλλακτική έκδοση του “Is This Love” των Whitesnake (με ακριβώς ίδιο tempo). Ο δίσκος λοιπόν είναι γεμάτος μπαλάντες, ένα-δυο πιο rock‘n’roll κομμάτια ενώ οι πιο “δυνατές” στιγμές προφανώς και δεν είναι heavy.
Σαν ξεχωριστά κομμάτια τα πιο πολλά είναι αξιοπρεπή, αλλά όλα μαζί σαν μια δουλειά, ε όσο να ναι μια υπνηλία μου την έφεραν. Το “V” παραείναι μελωδικό και ανάλαφρο για τα γούστα μου. Σαφώς και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά προσωπικά δύσκολα θα άκουγα μια τέτοια δουλειά στον ελεύθερο χρόνο μου κατ’ επιλογή. Μπράβο τους που ακόμα το παλεύουν αλλά ως εκεί.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
