Καλό, είναι το metal με το οποίο μπορείς να κοπανηθείς, λέγαν οι μεταλλοπατέρες. Αυτός ο δίσκος με ξεβίδωσε. Οπότε για εμένα κατατάσσεται κατευθείαν στο καλό υλικό. Δεν μπορούν να ειπωθούν πάρα πολλά για ένα EP τριών κομματιών, πέρα από το γεγονός ότι αυτά τα τρία κομμάτια ήταν από μόνα τους ικανά να με ξεσηκώσουν. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι αυτός ο δίσκος είναι η πρώτη δουλειά της μπάντας, μετά την ίδρυσή της το 2019 και ηχογραφήθηκε εν μέσω καραντίνας, απλά ανυπομονώ να δω τι τραγουδάρες θα βγάλει αυτή η μπάντα και στην συνέχεια. Από εμένα ήδη έχει κερδίσει πάντως σεβασμό.
Το album δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια. Συνολικά φτάνει τα περίπου δέκα λεπτά, λίγο μεν, αλλά αν σκεφτούμε πως είναι μόλις τρία κομμάτια και το είδος που παίζει η μπάντα (grindcore/death metal) για τα δικά μου τουλάχιστον ακούσματα ήταν ό,τι πρέπει. Γενικότερα το κακό με το grindcore είναι πως ο ήχος είναι τόσο σκληρός που σχεδόν δεν ακούγεται, εκτός αν είσαι ήδη υποστηρικτής του είδους. Και ενώ εγώ δεν είμαι, οι τυπάδες αυτοί κατάφεραν να με κάνουν να ακούσω την δουλειά τους χωρίς να πονοκεφαλιάζω. Ίσως γιατί φέρνουν αρκετά σε death, ίσως γιατί απλά είναι καλοί σε αυτό που κάνουν. Μάλλον και τα δύο.
Και ας μην ξεχνάμε και το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει και η εμπειρία, μιας και δύο από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, ο Stefano Rossi Ciucci (κιθάρες) και ο Riccardo Rogari (μπάσο) ανήκαν ήδη σε μία μπάντα τους Bloodtruth με τους οποίους είχαν ήδη ηχογραφήσει και περιοδεύσει. Αντίστοιχα ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Stefano Borciani ανήκε στους Demiurgon, ενώ ο Kevin Talley (τύμπανα) έχει περάσει από ένα κάρο μπαντάρες, όπως οι Chimaira, Dying Fetus και Suffocation. Οπότε είναι περιττό να πω πως μιλάμε για καταξιωμένους και πολύ έμπειρους μουσικούς που έχουν άπειρα πράγματα να δώσουν στη σκηνή. Αναμένουμε σίγουρα περισσότερα.
8/10
Μαρία Κανελλάκη
m[email protected]
