Καλός ο δεύτερος δίσκος των Σουηδών thrashers Warfect, οι οποίοι σε αυτόν τον δίσκο εξερευνούν πιο ξεκάθαρες, Thrash μουσικές σε ύφος Slayer, Megadeth, Metallica, Voivod meets Teutonic Thrash με τα όλα του ενώ δε λείπουν και αρκετές προσθήκες Σουηδικού μελωδικού Death. Σε σχέση με το ντεμπούτο της μπάντας τέσσερα χρόνια πίσω όλα σχεδόν έχουν αλλάξει εκτός από τις Thrash βάσεις καθώς σε εκείνο το δίσκο, το “Depictive the Maccabre” το όλο σκηνικό ήταν αρκετά πιο μοντέρνο και παράλληλα τα στοιχεία μελωδικού Death πολύ περισσότερα (και τα φωνητικά πολύ διαφορετικά και πολύ πιο καθαρά). Σαν ένας πολύ ενδιαφέρον πειραματισμός παντρέματος Slayer και Soilwork είχε ακουστεί σε πολλούς αυτός ο δίσκος, ο οποίος όμως στην πράξη δεν ήταν κάτι το τρομερό αφού αρκετές από τις συνθέσεις ήταν μέτριες. Εδώ όμως η μπάντα αποφασίζει να αφήσει πίσω τους πειραματισμούς και να βάλει μπροστά τις συνθέσεις σε σαφώς όμως πολύ πιο safe μονοπάτια. Το αποτέλεσμα καλύτερο τελικά από το ντεμπούτο τους με δεμένες και συμπαγείς κομματάρες και σημειακά κιθαριστικά μέρη που απογειώνουν ορισμένα κομμάτια. Εκεί που χάνει η μπάντα ακόμα είναι στο να δημιουργήσει εντυπωσιακά μέρη μέσω αρμονικού songwriting, γιατί κατά τα άλλα μόλις οι κιθάρες παίρνουν το λόγο οι riffάρες/solάρες ρέουν ασταμάτητες. Επίσης (αν και για μερικούς όχι αρνητικό) το όλο ηχητικό αποτέλεσμα έχει βγει αρκετά πλαστικό και χάνει και δυναμικής όντας αρκετά flat. Ειδικότερα ανά σύνθεση, όλες τους έχουν κάτι να πουν και η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος ξεφεύγει σημειακά από το κλασσικό thrash (αλλά και πάλι σε κλασσικά Death πατήματα) όπως στο πολύ καλό “Nation Divided”. Όμως και τα Thrash κομμάτια δεν πάνε καθόλου πίσω… “Roman Disfigure”, “Pried from the Earth”, “Drone Wars”, “Inflammatory” και “The Prince” (Destruction tribute λέμε!!) παίρνουν κεφάλια! Τελικώς ένας μοντέρνος δίσκος αισθητικά, με περίτεχνη και υψηλή τεχνικά επιστράτευση κλασσικών συνθέσεων. Αξίζει σίγουρα αλλά οριακά κάνει την υπέρβαση πάνω από τους τόνους καλού Thrash εκεί έξω.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
