O Cole Crutchfield, κιθαρίστας του crossover punk σχήματος Knocked Loose από το Kentucky, δημιούργησε το 2016 το side-project του, Eastwood, με στόχο να αναδείξει την πιο ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα του. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ πείθομαι για αυτήν και μόνο που τον βλέπω στο εξώφυλλο να τρέχει χαρούμενος στις πλαγιές σαν το κατσικάκι της Χάιντι. Η μουσική ίσως να μην μου ήταν τόσο απαραίτητη.
Το πρώτο πράγμα που το “It Never Gets Easy” μου έφερε στο μυαλό είναι όντως pop-rock/pop-punk ή και indie συγκροτήματα, όπως άλλωστε φαντάζομαι ήταν και ο σκοπός. Εκείνα, πιο συγκεκριμένα, που βγάζουν μια εφηβική ανεμελιά και αθωότητα, όπως και τους αντίστοιχους προβληματισμούς. Αλλά από τα άνοστα.
Ο ήχος γενικά διατηρεί έναν εύθυμο και αισιόδοξο χαρακτήρα. Η φωνή ακολουθεί την ίδια νοοτροπία (προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου), οπότε ενορχήστρωση και φωνητικά συνθέσουν ένα αγαπησιάρικο σύνολο. Χλιαρό στην καλύτερη περίπτωση και δεν λέω άλλα γιατί και σέβομαι το γεγονός ότι αυτός ο δίσκος σημαίνει πολλά για τον Crutchfield.
Για να μην παραπονιέμαι τελείως, στα θετικά μπορώ να αναγνωρίσω την σύντομη διάρκεια των κομματιών, η οποία βοηθάει στην ροή του δίσκου αλλά και στις περιστασιακές φάσεις που τα φωνητικά έβαζαν λίγο παραπάνω γρέζι και κατάφερναν να με ιντριγκάρουν λίγο περισσότερο. Τέλος, ο συναισθηματισμός του είναι έκδηλος και θα ήταν πολύ υποκριτικό εκ μέρους μου να πω ότι δεν είναι έστω και λίγο συγκινητικός.
Δεν είναι κακό να έχει ένας δίσκος ευαίσθητο και ήπιο ήχο, ποτέ δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον όταν τα τραγούδια που εμπεριέχονται φέρουν ένα πιο προσωπικό νόημα για το άτομο που τα έγραψε, όπως σε αυτή την περίπτωση.
Επομένως, χαίρομαι για τον Crutchfield που έκανε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Έτσι μπορεί να προοδεύσει, όχι μόνο ως μουσικός αλλά και ως άνθρωπος, όμως αυτή του η προσπάθεια δεν είναι για εμένα.
4,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
