Προερχόμενοι από τον Καναδά- μια χώρα που φημίζεται για την ποιότητα που διακρίνει τις από εκεί μπάντες- οι Borealis κυκλοφορούν το 2ο τους άλμπουμ και επιβεβαιώνουν αυτό το στερεότυπο. Χωρίς να εντυπωσιάζουν, παραδίδουν ένα σύνολο πολύ όμορφων τραγουδιών, άκρως μελωδικών και με στρωτές δομές. Το power progressive που παίζουν σίγουρα δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, όμως οι ιδέες τους είναι δουλεμένες και καθιστούν το Fall From Grace ευχάριστο στο άκουσμα. Σίγουρα για τέτοιου είδους μπάντες τα κριτήρια που θα κρίνουν το αν περνάνε το μέσο όρο, κατά τη δική μου άποψη πάντα, είναι 2: η μελωδία και τα φωνητικά. Οι καναδοί και στα δύο παίρνουν καλό βαθμό. Οι μελωδίες τους δεν κουράζουν και ευκολοάκουστες καθώς είναι μένουν στο μυαλό και κρατάνε σωστές ισορροπίες μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων. Τας φωνητικά έχουν μια εντελώς hard rock χροιά θυμίζοντας λίγο Russel Allen, όμως το ταλέντο του. Γενικότερα όλη η μπάντα μου έφερε στο μυαλό τους πρώιμους Symphony-X με πιο άμεσες και εύπεπτες συνθέσεις.
7/10
Γιώργος Τσινάνης
