Δεύτερη φορά διασταυρώνονται οι δρόμοι μου με τους Archspire. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από το προηγούμενο τους “Relentless Mutation” και μετά βεβαιότητας μπορώ να πω ότι οι Καναδοί νερό στο κρασί τους δεν έχουν βάλει. Με την ίδια σύνθεση επιστρέφουν με άλλο ένα δυνατό άλμπουμ.
Τα πράγματα εδώ είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το συγκρότημα συνεχίζει στο γνωστό του ύφος που είναι το technical death metal. Ταχύτητες υπερηχητικές, κοψίματα με το κιλό, ένας Oliver Rae Aleron που παίζει να μην καταλάβαινα τι λέει ακόμα και αν δεν έκανε brutal φωνητικά (λόγω ταχύτητας). Από την άλλη έχουμε πανέμορφες μελωδίες και solos στις κιθάρες ενώ την καταιγίδα riffs σπάνε κάποια ατμοσφαιρικά σημεία.
Είναι απορίας άξιο το πώς θυμούνται αυτά τα συγκροτήματα και παίζουν ζωντανά όλα αυτά τα θέματα που γράφουν. Σίγουρα η τεχνική τους κατάρτιση είναι αρτιότατη, δεν χρειαζόταν καν να το αναφέρω αυτό. Και μπορεί η μουσική τους να μην είναι εύπεπτη, πόσο μάλλον εμπορική, έχουν κάτι το ενδιαφέρον που σε κάνουν να επαναλάβεις την ακρόαση. Έτσι οφείλω να παραδεχθώ ότι στο πρώτο πέρασμα το “Bleed..” μου φάνηκε υπερβολικό αλλά από την αμέσως επόμενη φορά άρχισα να απολαμβάνω τις συνθέσεις χωριστά.
Θα επιλέξω το εναρκτήριο “Drone Corpse Aviator” (τι τίτλος), το ομώνυμο αλλά και το “Acrid Canon” ως πρώτα ακούσματα. Βεβαία στα 32 σχεδόν λεπτά του το άλμπουμ είναι αρκετά συμπαγές σαν σύνολο. Εν κατακλείδι, μπορώ να πω ότι το “Bleed The Future” είναι ένας άξιος διάδοχος του προκατόχου του και άλλη μια δυνατή σελίδα στην ιστορία του συγκροτήματος.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
