Και από την επανακυκλοφορία του μήνα περνάμε στην επανακυκλοφορία που κατ’ εμέ δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο λόγος και πάλι για τους Drudkh που αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν αυτόν τον δίσκο λίγους μήνες μετά το επικό ‘Blood In Our Wells’. Λοιπόν, ενώ αρκετές φορές το πείραμα ‘αφήνω μερικούς ανοιχτόμυαλους blacksters σε ένα δωμάτιο μαζί με ακουστικές κιθάρες, μερικά περίεργα κρουστά και άλλα παραδοσιακά όργανα’ πετυχαίνει, δεν μπορείς να το βαφτίσεις και κανόνα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση άκουσα τον δίσκο αρκετές φορές και ομολογουμένως ένιωσα μια θλίψη, όχι λόγω ατμόσφαιρας που μου δημιούργησε, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι ένιωσα σαν να ακούω ένα συνεχόμενο intro ενός πολύ πολύ καλού κομματιού. Το εν λόγω κομμάτι βέβαια δεν ήρθε ποτέ. Δεν λέω ότι η αποκλειστική χρήση του δίσκου είναι να διασκεδάζει τον σκύλο που απολαμβάνει να παίζει με διάφορα ιπτάμενα αντικείμενα, αλλά το γεγονός ότι έχει μερικά καλά σημεία και συνθέσεις δεν τον κάνουν να ξεχωρίζει. Κάτι που δεν ξεχωρίζει λοιπόν δεν έχει και νόημα να προωθείται περαιτέρω αν δεν κάνω λάθος. Μπορεί και να κάνω όμως και πολλοί οπαδοί της μπάντας να το βρήκαν άκρως ενδιαφέρον, αν και οι true του είδους δύσκολα ενθουσιάζονται με τέτοιες κινήσεις. Το τελικό συμπέρασμα: ακούστε πριν κρίνετε. Πάντα. Από μένα…
4/10
Αγγελική Καπίρη
