AlbumsΚριτικές

Resistance – Metal Machine (No Remorse)

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Metal Machine είναι μια από τις καλύτερες old school metal κυκλοφορίες του 2017. Σαν μηχανή γρήγορου αυτοκινήτου, έτσι και η “μεταλλική μηχανή” των Αμερικανών Resistance βρυχάται καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, χωρίς σταματημό.

Ο σκοπός του Metal Machine είναι καθαρά να κάνει σαματά και να προκαλέσει αυχενικό σύνδρομο μετά από ασταμάτητο headbanging και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν το συγκρότημα με τις συνθέσεις του δεν αφήνει περιθώριο ανάσας και ξεκούρασης στον ακροατή, σε κανένα από τα οχτώ κομμάτια, ακόμη και στo “Blackout”,  το πασίγνωστο κομμάτι των Scorpions που διασκευάζουν με επιτυχία και σεβασμό (πάνω απ’ όλα), κάτι που προσωπικά δεν το βλέπω συχνά από αρκετές μπάντες.

Με έναν ακούραστο drummer (βλ. Matt Ohnemus) να χτυπάει ανελέητα δίκασο και όχι μόνο σε κάθε ευκαιρία, αλλά και το μπάσο του Paul Shigo να τον ακολουθεί πιστά σε κάθε βήμα, η ρυθμική αγωγή μοιάζει με γρανίτη. Πλούσιο σε riff από τους κιθαρίστες Burke Morris και Dan Luna, γρήγορα solo με ουσία με ροκιά, χωρίς κουραστικούς “παπάδες” όπως τους αποκαλούμε (που πολλές φορές δεν έχουν νόημα απλά είναι επίδειξη δεξιοτεχνίας) και με την χροιά, τις φωνητικές ικανότητες και γραμμές του Robert  Hett να δένει στο σύνολο και να δίνει χαρακτήρα έτσι ώστε να κάνει τους Resistance να φεύγουν από τα τετριμμένα.

Από το αρχικό, ομώνυμο Metal Machine που σε μια άλλη εποχή θα μπορούσε να είναι ύμνος, όπως επίσης και τα Hail To The Horns, “Rise And Defend, που αποτελούν την δυναμική τριάδα με την οποία ξεκινάει ο δίσκος, στο ρυθμικό Some Gave All, να ακολουθεί με ποδοβολητά το “Τime Machine (μην σας ξεγελάσει η εισαγωγή του), στην συνέχεια το “αλήτικο” Dirty Side Down, για να φτάσουμε σχεδόν στο κλείσιμο με το “Ηeroes που με πήγε αλλού, συγκεκριμένα μου έβγαλε κάτι σε D.T. Chastain με Leather Leone και μου έχουν λείψει τέτοιες φωνές, τέτοιος τρόπος σκέψης, σύνθεσης και εκτέλεσης.

Αν χάνει από κάπου πόντους το “Metal Machine” είναι στο θέμα της παραγωγής που τα έγχορδα είναι λίγο πιο πάνω από το κανονικό με αποτέλεσμα να χάνεται ο όγκος των τυμπάνων και να μη βγαίνει τόσο μπροστά η φωνή, όπως επίσης  και κάποιες απροσεξίες στο editing και στο συγχρονισμό που είναι εμφανείς ειδικά στο Dirty Side Down”. Κατά τ’ άλλα μιλάμε για έναν από τους πιο δυνατούς old school US power metal δίσκους του 2017.

7.5/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X