Εξώφυλλο που κατευθείαν θυμίζει Ελλάδα, λατινικά, αρχαία Ελληνικά σε απαγγελίες και παρ’ όλα αυτά δεν μιλάμε για ελληνικό συγκρότημα. Μάλιστα, ακούγοντας το “Requiem Aeternam” μετά την εισαγωγή “Introitus”, τα φωνητικά θυμίζουν πολύ Rotting Christ. Αρκετά επηρεασμένοι οι Et Moriemur από την Ελλάδα και την Ελληνική σκηνή. Η ειρωνεία είναι ότι Ελληνικά γκρουπ προσπαθούν να αποβάλλουν την καταγωγή τους και να ακουστούν ξένα, ενώ αντίθετα ξένα συγκροτήματα προσπαθούν να αποδώσουν Ελληνικό ήχο.
Ο δίσκος κινείται στο χώρο του ατμοσφαιρικού death/Black κοντεύοντας funeral καταστάσεις. Τις στιγμές που αρχίζουν οι «ψαλμωδίες» (κάπως πρέπει να τα πω αυτά τα αιθέρια τραγουδιστά φωνητικά!) οι Et Moriemur είναι απλά βαρετοί. Στιςι στιγμές όμως που αναλαμβάνουν τα brutal φωνητικά, πραγματικά το αποτέλεσμα των Et Moriemur γίνεται εντυπωσιακά ωραίο. Ακούστε το “Communio”, όπου ο Zdeněk Nevělík ακούγεται τόσο μα τόσο Σάκης!
Πάντως υπάρχουν καλές ιδέες, αλλά ίσως θα έπρεπε να δουλευτεί περισσότερο, να είναι πιο συγκροτημένο σαν αποτέλεσμα και να δώσουν έμφαση περισσότερο στις δυνατές τους στιγμές παρά στις… πάω προς το μνήμα. Ενδιαφέρων δίσκος μα δεν θα το πρότεινα.
5.5/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
