Οι Peter And The Test Tube Babies μας έρχονται από την Αγγλία. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 1978 και μέσα στην πορεία όλων αυτών των χρόνων έχουν κυκλοφορήσει αρκετά EPs και singles ενώ τα full-length albums τους είναι στο σύνολο δεκατέσσερα. Φέτος, κυκλοφορούν και το δέκατο πέμπτο full-length με τον τίτλο “Fuctifano”. Το είδος τους; Punk rock.
Στα του δίσκου λοιπόν. Αποτελείται από δεκατέσσερα κομμάτια που η διάρκειά τους κυμαίνεται από είκοσι πέντε δεύτερα μέχρι τρία λεπτά. Προφανώς, αυτό των λίγων δευτερολέπτων αποτελεί το intro του δίσκου το οποίο, παραδόξως, μόνο για ένα punk album δεν σε προετοιμάζει.
Για να πω την αλήθεια, είναι ο μοναδικός punk δίσκος που μου άρεσε. Γενικά με το punk δεν τα πάω καλά γιατί πολύ απλά το σιχαίνομαι. Έτσι, ήμουν προετοιμασμένη να ακούσω κάτι που ή θα με κούραζε ή που θα με εκνεύριζε. Ωστόσο, δε συνέβη τίποτα από αυτά. Ο συγκεκριμένος λοιπόν μου άρεσε επειδή δεν είναι καθαρό punk. Είναι πιο μελωδικό, λιγότερο επιθετικό και σκληρό από τα συνηθισμένα. Δύο-τρία κομμάτια, όπως για παράδειγμα το “Facebook Loser” και το “Hell To Pay”, λίγο με ξενέρωσαν γιατί είναι αυτό ακριβώς που δεν μου αρέσει αλλά κατά τα άλλα, όλα ήταν εντάξει.
Αν και τις περισσότερες φορές βρίσκω τα διαμάντια της λίστας, δηλαδή το καλύτερο ή τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, αυτή την φορά βρήκα το χειρότερο. Με τεράστια διαφορά κέρδισε το “Wanker”. Άθλια και νερόβραστα φωνητικά, πολυφωνικά άστα να πάνε και η μελωδία παλεύεται-δεν παλεύεται. Κανένας λόγος ύπαρξης.
Σε γενικές γραμμές πάντως, δεν ήταν άσχημο. Αν εξαιρέσουμε αυτά τα λίγα σημεία που πραγματικά με έκαναν να θέλω να το κλείσω και να μην το ακούσω άλλο, είναι πολύ καλό. Γίνονται διάφορες εναλλαγές εδώ και οι οπαδοί του είδους, σίγουρα θα τις εκτιμήσουν περισσότερο από εμένα.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
