Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτε το καινούργιο να προσθέσει η εν λόγω κυκλοφορία. Και αυτό το καταλαβαίνει κάποιος ακούγοντας την ατμοσφαιρική εισαγωγή και τις πρώτες νότες του δίσκου. Το όνομα της μπάντας, “Vargsang”, στα Νορβηγικά σημαίνει το τραγούδι του λύκου, οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι μιλάμε για μια κλασσική νορβηγική black metal κυκλοφορία, παρόλο που η μπάντα εδρεύει στη Γερμανία.
Η σχεδόν “one-man-band” αποτελείται από τον Vargsang που παίζει τα πάντα εκτός τον τυμπάνων για τα οποία υπεύθυνος είναι ο Goatruler (σ.σ. αυτά τα ονόματα στο black metal…). To “In the Mist of Night” αποτελεί την τέταρτη κυκλοφορία των Vargsang και χωρίς να έχω ακούσει τα προηγούμενα άλμπουμ τους, δεν νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Με βασική επιρροή τους Darkthrone και αρκετές αναφορές σε μπάντες όπως Mayhem, Satyricon, Gorgoroth, Marduk, η μπάντα στο “In the Mist of Night” παράγει 40 λεπτά κλασσικού νορβηγικού black metal, όπως αυτό παιζόταν στις αρχές του ’90. Για ιστορικούς λόγους να αναφέρουμε ότι ο Vargsang ήταν το μυαλό πίσω από τους Γερμανούς Graven μέχρι που αποχώρησε από αυτούς επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του σε αυτό το solo project. Το “In the Mist of Night” είναι η πρώτη κυκλοφορία μετά από 6 ολόκληρα χρόνια.
Ξεπερνώντας το γεγονός ότι με το δίσκο αυτό ο Vargsang όχι μόνο δεν ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά αντιγράφει σε πολλές περιπτώσεις τους Darkthrone, μπορώ να πω με ευκολία ότι είναι αρκετά άνισος, με κάποιες καλές στιγμές αλλά και με αρκετά τραγούδια που απλά δεν μου λένε και πολλά πράγματα. Γενικά όταν προσπαθεί να παίξει σε κάπως πιο ατμοσφαιρικές και μελωδικές φόρμες, όπως στα “Praise the Dead”, “Of Sickness and Lust” και ίσως το καλύτερο του δίσκου “Chains of Life”, τα πράγματα είναι αρκετά ενδιαφέροντα, ειδικά όταν υπάρχουν και κάποιες παράξενες και άκρως ενδιαφέροντες ακολουθίες ακόρντων. Υπάρχουν και οι speed / blastbeat στιγμές στο δίσκο που είναι ωραίες όπως το opener “The Roots of Hate”, το “Captured in the Dark” και το “There Is No Heaven” οι οποίες προσδίδουν στο δίσκο με αρκετά μελωδικές γραμμές στα riff τις κιθάρας και κάποια αργά breaks που δίνουν ποικιλία στα κομμάτια. Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου δεν αξίζουν κάποιας αναφοράς, αφού δεν μου κάνουν κάποια εντύπωση, ούτε σαν κλασσικά black metal κομμάτια.
Η παραγωγή του δίσκου είναι στα κλασσικά μουντά στάνταρ του συγκεκριμένου είδους, κάτι που προσωπικά δεν μου αρέσει, αλλά είναι κάτι που οι οπαδοί του παραδοσιακού black metal αρέσκονται. Γενικά ο δίσκος με κούρασε ορισμένες στιγμές αλλά σώζεται στο τέλος από τα μελωδικά στοιχεία που ο Vargsang δεν φοβάται να εισάγει στη μουσική του. Οι οπαδοί του ωμού black metal θα βρουν αρκετά πράγματα που θα τους αρέσουν. Οι υπόλοιποι μάλλον θα πρέπει να προσπεράσουν και να ακούσουν, αν δεν έχουν ακούσει, κάποια από τις πρώτες δουλειές των Graven που ήταν άκρως πιο ενδιαφέρουσες.
6/10
Δημήτρης Σταύρος
