Φανταστείτε ένα γκρουπ με την τεχνική και τα αλλοπρόσαλα time signatures των Spastic Ink, την ενορχηστρωτική ικανότητα των Kamelot, τη συνθετική φαντασία των Moahni Moahna, την τρέλα και αμεσότητα των Freak kitchen. Καλά ως εδώ; Προσθέστε στοιχεία από όλες τις περιόδους της κλασικής μουσικής (από μπαρόκ εώς τη νεοκλασική), ethnic, jazz, funk, fusion και blues. Βάλτε έναν κιθαρίστα να παίζει τις κάλτσες του ανάποδα, έναν drummer να τον συναγωνίζεται και 2 φωνές, μια γυναικεία και μια αντρική, περισσότερο να σιγοντάρουν παρά να βγαίνουν μπροστά. Αυτό το γκρουπ είναι οι Mattsson, οι οποίοι είναι το πνευματικό τέκνο του Σουηδού κιθαρίστα/συνθέτη/παραγωγού/πληκτρά/μπασίστα Lars Eric Mattsson. Ο Mattsson, ανακάλυψη -όπως και πολλοί άλλοι- του μεγάλου Mike Varney, συνδυάζει στο παίξιμο του τη δεξιοτεχνία του Vinnie Moore με τις παράξενες ιδέες των Ron Jarzombek και Mattias Eklundh. Κατορθώνει να ενορχηστρώσει όλο αυτό το χάος απο μουσικά στυλ αρκετά περίτεχνα και να μην ακούγεται ένας αχταρμάς. Δημιουργεί προσιτά τραγούδια που δε χρειάζεται να είσαι επίδοξος guitar shreder για να τα ακολουθήσεις. Από το symphonic schizo ”Never Stand Down” ως το bluesy ”Slave to the Road” με τον Mattsson στα φωνητικά, κάθε τραγούδι προσφέρει και κάτι διαφορετικό. Ένα άλμπουμ με πειραματική διάθεση που αρκετοί prog fans -και όχι μόνο- θα το ευχαριστηθούν.
8/10
Γιώργος Τσινάνης
