Πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να ασχολείται έστω και επιφανειακά με το παρακλάδι του progressive metal και να μην γνωρίζει ποιος είναι ο Einar. Ο τραγουδιστής/πληκτράς των Leprous έχει χαρακτηριστική φωνή ενώ το συγκρότημα του θεωρείται από τα πιο σημαντικά σχήματα στον χώρο του progressive εδώ και αρκετά χρόνια.
Έρχεται λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου να μας παρουσιάσει και την πρώτη solo του δουλειά. Βέβαια δεν είναι και ακριβώς solo μιας και σχεδόν σε όλες τις συνθέσεις ο μουσικός συνεργάζεται με κάποιον άλλο γνωστό καλλιτέχνη, αναφέρω τον Ihsahn για παράδειγμα. Επίσης, το άλμπουμ κατά τον ίδιον είναι “περίπου” concept μιας και όλες οι συνθέσεις του αφορούν διάφορα περιστατικά που του συνέβησαν από την ηλικία των 16 ετών και μετά την οποία και θεωρεί ως την αρχή της ενηλικίωσης του.
Για τους φίλους των Leprous που ο καταιγισμός ηλεκτρικών κιθάρων και έξαλλών ρυθμών στα drums το “16” μπορεί και να μην κάτσει καλά στα αυτιά τους. Το άλμπουμ είναι κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικό, λογικό το βρίσκω, και παρά τις κάποιες λίγες ηλεκτρικές εκκενώσεις ελάχιστα σημεία θα φέρουν τον νου το σχήμα που αγαπούν. Με την φωνή του Einar είναι προφανώς ένα από αυτά.
Παρόλα αυτά, το άλμπουμ είναι αρκετά σκοτεινό. Εξάλλου η θεματολογία του κάθε άλλο παρά χαρούμενη είναι. Ο Einar μπορεί να μας λέει ότι δεν του συνέβησαν μόνο κακά πράγματα εκείνη την περίοδο αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι η πλάστιγγα έγερνε προς αυτή την κατεύθυνση. Έτσι λοιπόν συνθέσεις όπως το εναρκτήριο “16” σε βάζουν κατευθείαν στο κλίμα. Ένα κλίμα που ακροβατεί ανάμεσα σε γλυκιά μελαγχολία και αρκετές σκοτεινές σκέψεις.
Δεν μπορώ να πω ότι το “16” είναι ακριβώς η μουσική του γούστου μου. Είναι ένα αρκετά προσωπικό άλμπουμ με το οποίο ο ακροατής μπορεί να ταυτιστεί έντονα ή να μην δεθεί προσωπικά σε κανέναν βαθμό μαζί του. Ακούστε το και πράξτε ανάλογα.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
