Μετά και το ικανοποιητικό “Hardcore Lives” του 2014 που έφερε χαμόγελα σε μεγάλη μερίδα οπαδών των Madball, το Νεοϋορκέζικο hardcore συγκρότημα παραμένει πιστό στο δισκογραφικό του ραντεβού και κυκλοφορεί το ολόφρεσκο “For The Cause“, συνεχίζοντας για δεύτερη φορά την επικερδή συνεργασία τους με τη Nuclear Blast.
Για να ξεκινήσω, δηλώνω πως οι Madball δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν. Πλάκα-πλάκα, πρόκειται πλέον για 25 χρόνια μπάντα, γεγονός που τους καθιστά κλασικούς στο συγκεκριμένο μουσικό στερέωμα και δεν είναι πια ένα νέο όνομα που απλά συνιστάται σε οπαδούς των Agnostic Front. Έχουν φτάσει στο επιθυμητό σημείο όπου δεν τους ενδιαφέρει η κακή ή η καλή κριτική. Ποτέ δεν ήμουν συστηματικός ακροατής των κυκλοφοριών τους, γι’ αυτό και ίσως η γνώμη μου να μη σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο. Ωστόσο, από αυτό το λίγο και “επιδερμικό” που έχω δώσει βάση, θεωρώ πως κάθε νέος δίσκος τους είναι μία απλή συνέχιση του προηγούμενου. Μοναδική διαφορά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ελαφρώς πιο εμπορική προσέγγιση που ίσως και να επιβάλλει το γερμανικό label.
Η έναρξη γίνεται με το “Smile Now Pay Later“, με drum εναλλαγές διά χειρός Mike Justian που φανερώνουν εξ’ αρχής ποιος θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο δίσκο. Τα στοιχεία που οι πιο ένθερμοι fans ήδη γνωρίζουν όπως ποικιλόμορφα φωνητικά από το Freddy Cricien, σύντομα μα ουσιαστικά breakdowns, δυναμικό single-άκι (“Old Fashioned“) για “μπροστάντζα”, συνεργασία – έκπληξη με Ice–T (“Evil Ways“) και ένα γενικότερο sing-along κλίμα στις συνθέσεις, καθιστώντας το ως καθαρά γηπεδικό album. Και σε αυτό το τελευταίο δείχνουν να ποντάρουν ακόμα μία φορά. Ωραίος ala-Soulfly πειραματισμός έγινε στο “Es Tu Vida” ερμηνευμένο πλήρως στα ισπανικά, χωρίς φυσικά να αποκλίνει ούτε για λίγο από το hardcore punk που πραγματεύονται. Βέβαια το τέλος του ομότιτλου κομματιού με το reggae κόψιμο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, καθώς το θεώρησα υπερβολή. Γενικότερα το “For The Cause” ακολουθεί πιστά και κατά γράμμα το στυλ και το ύφος του NYHC που οι ίδιοι καθιέρωσαν στα ’90s. Από τη μικρή συνολική διάρκεια, έως και τις συχνές hip-hop αναφορές.
Τo hardcore punk και κατά προέκταση οι Madball, δεν ανήκουν στην κατηγορία για το Όσκαρ Πρωτοτυπίας. Έτσι κι αλλιώς, το ίδιο το ιδίωμα δεν επιτάσσει κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ακούγοντας το “For The Cause” πέρασα ευχάριστα, κεφάτα και χτυπήθηκα όσο διήρκησε. Και για την εν λόγω σκηνή αυτό αρκεί και με το παραπάνω.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
