Επιστροφή στα δισκογραφικά δρώμενα για τους Νορβηγούς Vredehammer έπειτα από τέσσερα χρόνια. Η τριάδα από τη Σκανδιναβία, έχοντας τιμηθεί με μία υποψηφιότητα για τα νορβηγικά Grammys, παρουσιάζει τον τρίτο της δίσκο με τίτλο “Viperous”, ο οποίος διαδέχεται τα “Vinteroffer” (2014) και “Violator” (2016). Είναι, επομένως, λογικό οι προσδοκίες των οπαδών να είναι ιδιαίτερα υψηλές. Είναι επίσης λογικό οι Vredehammerνα βάλουν τα δυνατά τους για να ανταποκριθούν σε αυτές τις προσδοκίες και, ακούγοντας το “Viperous”, εύκολα μπορεί κανείς να κρίνει ότι το κατάφεραν.
Αυτό που κυριαρχεί κατά κύριο λόγο στο “Viperous”είναι η σκανδιναβική, black metal βλοσυρότητα. Πιστοί σε αυτή, λοιπόν, παρουσιάζουν εννέα κομμάτια τα οποία περικλείουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (μόνο δύο σπάνε κατά ελάχιστα το φράγμα των πέντε λεπτών) υπέροχα riffsμε μπόλικο tremolo που κάνουν εθιστική την επανάληψή τους και blastbeatsστην πρώτη γραμμή του μετώπου. Γενικά έχει γίνει τρομερή δουλειά στα drums. Όλα αυτά συμπληρώνονται από τραχιά, ψυχρά φωνητικά που δίνουν ακόμη περισσότερη μανιασμένη αίσθηση στο δίσκο.
Η κυριότερη πλευρά του “Viperous”, ωστόσο, είναι τα electronicστοιχεία του. Από την αρχή του δίσκου φροντίζουν να κάνουν φανερή και πάγια την παρουσία τους. Ενώ υπάρχουν στιγμές που ο δίσκος φλερτάρει έντονα με το death, ακόμη και το thrash, oelectro χαρακτήρας του είναι πάντα ευδιάκριτος. Φυσικά, είναι αυτονόητο το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η χρήση των πλήκτρων σε αυτό το κομμάτι. Πλήκτρα τα οποία, όμως, είναι δυσοίωνα και δίνουν συνεχώς αίσθημα κινδύνου και αβεβαιότητας.
Το “Viperous” είναι μια μουσική δυστοπία κατευθείαν από τους πάγους της Νορβηγίας. Η επιθετικότητα και η ευθύτητά του παραμένει ο πυρήνας του ό,τι και να γίνει, όλα τους όμως καλύπτονται από ένα απειλητικό, πεσιμιστικό νέφος. Κάτι κακό παραμονεύει παντού. Με το “Viperous”, ίσως είσαι ένα βήμα πιο κοντά στο να το συναντήσεις.
8/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
