Αν μπορούσα να κάνω μια ερώτηση στα παιδιά από τους Invictus θα ήταν η εξής: συγγνώμη, είστε από το παρελθόν; Γιατί αν εξαιρέσουμε την, κάπως, σύγχρονη/φρέσκια παραγωγή αυτό το δισκάκι θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει κάπου μέσα στα 80s και ίσως να είχε κάνει και κάποιον ντόρο γύρω από το όνομα τους.
Οι Invictus είναι μια σχετικά νεοσύστατη μπάντα, έτος ίδρυσης το 2017, και έχουν ήδη στο βιογραφικό τους ένα ακόμα EP με τρία κομμάτια ένα χρόνο πριν με τίτλο “Burst The Curse” το οποίο δεν το έχω ακούσει. Το πρώτο πλήρες του άλμπουμ οι Βαυαροί το κυκλοφορούν από την Iron Shield Records.
Μουσικά λοιπόν οι Invictus κινούνται κάπου ανάμεσα στο speed, στο classic heavy ενώ κάποιες φορές φλερτάρουν και με το power. Όλο αυτό δεν τους βγαίνει πάντως και σε πολύ καλό μιας και αυτή η επιλογή κάπως δίνει μια εικόνα αποπροσανατολισμού στο σύνολο του υλικού. Για παράδειγμα παίρνω το καλύτερο κομμάτι, για μένα, του album το “Livin’ in the Future” που είναι καραμπινάτο speed και μου φέρνει στο μυαλό τους Scanner των δύο πρώτων κυκλοφοριών. Κομματάρα που ακολουθείται από την μάλλον αχρείαστη (αλλά συμπαθητική) μπαλάντα “Styx”. Μπορώ να κάνω πολλές τέτοιες συγκρίσεις για το υλικό του album.
Τι άλλο έχουμε; Η φωνή του Nicolas Peter είναι πολύ καλή αν και καταλαβαίνω ότι μπορεί σε αρκετούς από εσάς να ενοχλεί κάπως η χροιά του. Γίνεται καλή δουλειά στις κιθάρες αν και δεν νομίζω ότι κάποιος περιμένει να ακούσει τίποτα βιρτουόζους εδώ να παίζουν.
Σαν πρώτο δείγμα πλήρης γραφής δεν μπορώ να πω ότι το “Eden” είναι ένα κακό album.Σίγουρα θα ήθελα να ακούσω ένα πιο ομοιόμορφο υλικό από το συγκρότημα αλλά καταλαβαίνω ότι επειδή βρίσκονται στην αρχή της πορείας τους θέλουν να πειραματιστούν με το τι τους ταιριάζει και τι όχι. Περιμένω κάτι καλύτερο από αυτό.
6,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
