Το νέο άλμπουμ των heavy-μεταλάδων Fozzy είναι εδώ, και κατά τα λεγόμενα του –εκτός από frontman της μπάντας – επαγγελματία παλαιστή (αν δεν το έλεγα θα έσκαγα…), Chris Jericho, είναι “το καλύτερο πράγμα που έχουν κάνει” (μα πού το ‘χω ξανακούσει αυτό;;;). Η αλήθεια είναι ότι οι Fozzy με τις τελευταίες τους κυκλοφορίες, έχουν δώσει μια νέα πνοή στο heavy, ξεπερνώντας τα old school κλισέ, εισάγοντας μοντέρνα στοιχεία καθώς και πολύ “φρέσκα” φωνητικά. Και η αναγνώριση διεθνώς δεν είναι κάτι που τους λείπει, με τη συμμετοχή τους σε πολλά high profile φεστιβάλ δίπλα σε μεγάλα ονόματα του χώρου, αλλά και την εξασφάλιση top θέσεων σε αμερικανικά charts. To “Sins and Bones”, δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου στο ύφος από το προηγούμενο άλμπουμ της μπάντας (“Chasing The Grail”), πράγμα που είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι, αφού από τη μία καλή είναι η σταθερότητα, από την άλλη ακόμα του λείπει το σαρωτικό εφέ που ο Jericho θα ήθελε να του δώσει. Δε λέω, είναι μελωδικό, είναι heavy, είναι μοντέρνο, με πολλά haunting σημεία (όπως την αρχή του “Spider in my Mouth”) ΑΛΛΑ μόλις σου περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός που αφήνουν κομμάτια όπως το “She is my Addiction”, αυτό που μένει ή – για να το θέσω πιο σωστά – αυτό που έμεινε σε μένα ήταν η εντύπωση ενός απλώς καλού άλμπουμ με κάποια, όχι και τόσο αξέχαστα, highlights. Αξίζει ν’ αναφερθώ στις guest συμμετοχές του M Shadows των Avenged Sevenfold στο “Sand Paper’ που ήταν μια πολύ ταιριαστή επέμβαση στα φωνητικά και του Phil Campbell των Motorhead για ένα εντυπωσιακό solo στο “She is my Addiction”. Τέλος, οι Fozzy είναι μια μπάντα που αξίζει να τσεκάρεις αν σου αρέσει το heavy και θέλεις να εμπλουτίσεις τα ακούσματά σου σχετικά. Που ξέρεις, ίσως να σ’ ενθουσιάσουν! Αν, πάλι, είσαι μυημένος οπαδός, είναι μια δουλειά που το πιθανότερο είναι – τουλάχιστον – να μη σε απογοητεύσει.
8/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
