Να και ένα όνομα το οποίο χαίρομαι να διασταυρώνω τους δρόμους μου μαζί του. Ο Robin McAuley με την χαρακτηριστική του φωνή επιστρέφει στα δισκογραφικά δρώμενα δύο χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία με την Ιταλική εταιρεία. Μπορεί να έχω μια σχέση αγάπης μίσους με την Frontiers Music αλλά κάθε φορά που λέω “δεν πάει άλλο” τσούπ σκάει και μια τέτοια δουλειά.
Ο Robin λοιπόν δεν πιστεύω πως θέλει και πολλές συστάσεις. Γνωστός τραγουδιστής, έκανε μεγάλη καριέρα και ερμήνευσε ύμνους με τους MSG και τους Grand Prix (σ.σ.: ΟΚ, πιο πολύ με τους πρώτους) ενώ τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ένα αισθητό comeback. Προ διετίας μας έδωσε το πολύ καλό “Standing On The Edge” ενώ φιγουράρει και πίσω από τον μικρόφωνο των Black Swan.
Όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ η σύνθεση παραμένει η ίδια με τον πανταχού παρόν Alessandro Del Vechio στα πλήκτρα, στο μπάσο και την παραγωγή ανάμεσα σε άλλα γνωστά ονόματα της Frontiers. Παρόλα αυτά οι συνθέσεις εδώ είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσες και αρκετά σκληρές μπορώ να πω. Απουσία μπαλάντας το άλμπουμ ροκάρει δυνατά με τις κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο.
Έτσι στα σαράντα τέσσερα λεπτά του οι έντεκα συνθέσεις του είναι πολύ καλογραμμένες. Από το εναρκτήριο ομώνυμο, στο πιο μελωδικό “My Only Son” και στο “Who I Am” που κλείνει το άλμπουμ μπορώ να πω ότι με άφησε αρκετά ικανοποιημένο. Σαν υλικό το σύνολο ακούγεται αρκετά ομοιογενές και σαν μια λογική συνέχεια του προηγούμενου δίσκου. Η καλή παραγωγή βοηθά τα μέγιστα.
Δεν θα πω ότι στο “Alive” ο Robin μας προσφέρει κάτι το πρωτόγνωρο, δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να συμβεί πια στον χώρο του hard rock μιας και πολλά έχουν αλλάξει, όμως σίγουρα μας δίνει μια κυκλοφορία με λόγο ύπαρξης που πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει τους οπαδούς της μουσικής αυτής στο έπακρο.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
