Οι Sarcofago δημιουργήθηκαν στα τέλη των ‘80s, με τον αρχικό τραγουδιστή των Sepultura Wagner Lamounier. Οι Βραζιλιάνοι με το “Die…Hard” αποφασίζουν να βάλουν σε μια συλλογή demo ηχογραφήσεις και κομμάτια που βρίσκονται σχεδόν σε όλες τους τις κυκλοφορίες (πλην του δίσκου “Ηate” του 1994). Το αποτέλεσμα λίγο περίεργο, όσον αφορά την παραγωγή και την ποιότητα ηχογράφησης, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή πρόκειται για demo ηχογραφήσεις. Υπάρχουν αρκετά κομμάτια, που βρίσκονται εδώ δυο και τρεις φορές(!), σε διαφορετικές εκδοχές βεβαίως και με διαφορετικές ηχογραφήσεις. Πολλά εξ αυτών, προέρχονται από τον πρώτο δίσκο της μπάντας “I.N.R.I.” και είναι τα “Satanas”, “Nightmare”, “Satanic Lust” και “Third Slaughter” (αν και εγώ το βρήκα ως “Last Slaughter”, αλλά είπαμε έιναι demo). Για το τελευταίο, δε ξέρω ακόμα και ως demo τι νόημα έχει να ακούμε άκυρα γρυλίσματα και βηξίματα στην αρχή του κομματιού.
Σίγουρα πρόκειται για μια cult κυκλοφορία και cult μπάντα πράγμα που φάινεται και από φωτογραφίες στο εσώφυλλο. Για black/thrash πρόκειται φυσικά, θα έλεγε κανείς για μια πιο black εκδοχή των Slayer, τους οποίους τις επιρροές διακρίνουμε σε αρκετά σημεία, όπως π.χ. σε κάποιες ψιλές και ουρλιαχτά αλά Araya (βλέπε “Christ’s Death), που όμως τα βρήκα ξέμπαρκα έως και ενοχλητικά σε κάποια σημεία. Γενικά προσπαθούν να ταιριάξουν το black στοιχείο, με τα ψιλά φωνητικά που ανέφερα, σε κομμάτια όπως το “The Black Vomit”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γίνεται πάντα επιτυχημένα και ότι αρέσει. Υπάρχει λίγο διαφορετική παραγωγή και προσέγγιση ανά κομμάτι, π.χ. στο “I.N.R.I.” ή στο “Satanic Lust” που έχει μια πιο cult και black αισθητική. Ένα ενδιαφέρον παραπάνω παρουσιάζουν τα πιο χύμα και black “Desecreation Of Virgin” , “Satanic Lust” και “Secrets Of a Window”. Τέλος, τα φωνητικά είναι και ακούγονται πιο θαμμένα σε κομμάτια όπως το “Alcoholic Coma” αλλά αυτό ίσως και να έγινε επίτηδες. Θα τους βοήθαγε σίγουρα περισσότερο εάν οι επανεκτελέσεις και διαφορετικές ηχογραφήσεις έρχονταν πιο μετά και όχι κατευθείαν όπως γίνεται μέχρι τη μέση του δίσκου ή με το “Satanic Lust” που το ακούμε ξανά στο τέλος (instrumental πάντως αυτή τη φορά). Αν δηλαδή, υπήρχε διαφορετική σειρά. Αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει στον ακροατή, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για demo τραγούδια.
Εν τέλει η κυκλοφορία αυτή σίγουρα θα τραβήξει περισσότερο τους οπαδούς του ήχου και τους συλλέκτες και παραπάνω αυτούς του συγκροτήματος. Πιστεύω ότι όσοι δε τους έχουν ψάξει από παλιά και θέλουν να τους ψάξουν, μπορούν να βολευτούν με αυτή τη συλλογή, αν και αυτό θα ίσχυε πιο πολύ, αν δεν ήταν demo τα κομμάτια.
6,5/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
