Μετά από πολλά χρόνια, οι Satyricon, οι Νορβηγοί θρύλοι και κλασική μπάντα του black metal, μας επισκέπτονται την Τρίτη 23 Γενάρη στην Αθήνα, έχοντας μάλιστα φρέσκια την τελευταία τους κυκλοφορία “Deep Calleth Upon Deep” (2017). Σίγουρα ελπίζουμε να κάνουμε μία καλή βουτιά στο παρελθόν της μπάντας όσον αφορά την εμφάνισή τους, αλλά πριν γίνει αυτό, πάμε να κάνουμε μία αναδρομή στην πορεία του σχήματος.
Σχηματίστηκαν το 1991 στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας, το Όσλο. Ο Satyr και ο Frost είναι τα βασικά μέλη του συγκροτήματος από το 1993. Τα πρώτα τρία άλμπουμ του συγκροτήματος χαρακτηρίζουν το κλασικό νορβηγικό black metal στυλ, ενώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι πρωτεργάτες του medieval black metal, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιος όρος. Σε αυτό σίγουρα ευθύνεται το ντεμπούτο τους “Dark Medieval Times” (1993). Από το τέταρτο τους άλμπουμ “Rebel Extravaganza” το 1999, η μπάντα έχει ενσωματώσει στοιχεία του παραδοσιακού heavy metal στον ήχο της. Οι Satyricon ήταν το πρώτο νορβηγικό black metal συγκρότημα που συμμετείχε σε μια πολυεθνική δισκογραφική εταιρία (EMI).
Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω, το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1990 ως Eczema από τον μπασίστα Wargod και τον ντράμερ Exhurtum. Το 1991, αποφάσισαν να αρχίσουν να παίζουν black metal και να αλλάξουν το όνομα της μπάντας σε Satyricon. Ο Satyr (Sigurd Wongraven) εντάχθηκε στην μπάντα. Μετά το πρώτο demo “All Evil”, ο Exhurtum βγήκε από το συγκρότημα επειδή «προτιμούσε να περνάει χρόνο μαζί με το κορίτσι του εκείνη την εποχή, αντί να κλωτσάει τις ταφόπλακες μαζί με το συγκρότημα», ενώ ο Wargod εγκατέλειψε τη μουσική σκηνή και έγινε στρατιώτης αργότερα. Τα υπόλοιπα μέλη, ο Satyr και ο Lemarchand προσέλαβαν τον drummer Frost (Kjetil–Vidar Haraldstad) ως session μουσικό και κατέγραψαν το δεύτερο και τελευταίο τους demo, “The Forest Is My Throne”. Λίγο αργότερα, ο Lemarchand έφυγε από τη μπάντα. Αλλά προτού εγκαταλείψει το συγκρότημα, κατέγραψε κιθάρες (χωρίς να αναγράφεται στο booklet) για το πρώτο full length άλμπουμ “Dark Medieval Times” (ξεχνιούνται οι επικές μελωδίες του ομώνυμου έπους; ). Εδώ το σχήμα δείχνει από την αρχή τη γοητεία που έχει με το Μεσαίωνα, «παντρεύοντας» blast beats, ακουστική κιθάρα, με όμορφες μελωδίες και φλάουτο. Εν τω μεταξύ, ο Frost προωθήθηκε ως μόνιμο μέλος και είχε καταγεγραμμένα τύμπανα για το προαναφερθέν άλμπουμ. Οι Satyricon – με δύο εξαιρέσεις – αποτελούν ένα συγκρότημα δύο ατόμων: από το 1993-1996, ο Tomas Thormodsæter “Samoth” Haugen από τους Emperor ήταν ο μπασίστας και κιθαρίστας των Satyricon και συμμετείχε στην ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ τους, “The Shadowthrone” (συνεχίζεται κι εδώ το μεσαιωνικό πνεύμα) και αργότερα, το 1996, ο Nocturno Culto, μέλος των Darkthrone (Ted Skjellum, γνωστός ως “Kveldulv” κατά την περίοδο των Satyricon) έγινε κιθαρίστας στο τρίτο πόνημα της μπάντας, το “Nemesis Divina”, ένα σηματικότατο και καθοριστικό άλμπουμ, που περιέχει μερικά από τα καλύτερα τους κομμάτια όπως το “The Dawn Of A New Age” (προσωπικά από τα αγαπημένα), το ομώνυμο και φυσικά το “Mother North”, ίσως το πιο γνωστό τους κομμάτι, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα και καθοριστικότερα γενικά στην ιστορία του black metal.
Ο δημοσιογράφος του Rock Hard Wolf-Rüdiger Mühlmann έγραψε ότι οι Satyricon έφτασαν στο «πολύ πρώιμο zenith» τους με το άλμπουμ “The Shadowthrone”και το “Nemesis Divina”.
Το “Rebel Extravaganza”, το τέταρτο άλμπουμ τους άλμπουμ, κυκλοφόρησε το 1999. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Satyr άλλαξε δραστικά το βλέμμα του ξυρίζοντας τα μαλλιά του, όπως φαίνεται στην φωτογράφηση για το άλμπουμ καθώς και τις ζωντανές εμφανίσεις τους γύρω από αυτή την εποχή. Τον Απρίλιο και το Μάιο του 2000, οι Satyricon περιόδευσαν ως support μπάντα για τους Pantera . Ο Phil Anselmo έχει μιλήσει για την αγάπη του για το black metal πολλές φορές και έχει συμμετάσχει στους Eibon με τον frontman των Satyricon, Satyr. Υπέγραψαν με την μουσική εταιρία EatUrMusic του Daron Malakian.
Το πέμπτο στούντιο άλμπουμ “Volcano” κυκλοφόρησε το 2002 και κέρδισε τέσσερα βραβεία: το Νορβηγικό Grammy για τον τίτλο Best Metal Album, το βραβείο Alarm Award για το κομμάτι “Fuel for Hatred” στην κατηγορία “Song of the Year”, το βραβείο για το “Metal Album της χρονιάς” και το βραβείο του Όσλο για το καλύτερο συνολικά άλμπουμ. Περιγράφοντας το πέμπτο άλμπουμ τους, ο frontman Satyr δήλωσε σε δελτίο τύπου και στην αρχική του σελίδα ότι: “η μουσική είναι βασισμένη στο rock αλλά πιο ακραία, είναι black metal που ωθεί τα όρια που ξεκίνησαν με μπάντες όπως οι Venom και οι Bathory. Να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας με βάση το black metal με ροκ προσανατολισμό είναι η φιλοσοφία μας». Ο Mühlmann έγραψε ότι το μονοπάτι των Satyricon μετά την ολοκλήρωση του zenith με το δεύτερο και το τρίτο τους άλμπουμ έχει μόνο μία περιορισμένη σύνδεση με το black metal, ενώ ο δημοσιογράφος του Metal Hammer Robert Müller περιέγραψε τον Satyr ως «λανθάνοντα αλαζονικό άνθρωπο ο οποίος, καθόλη τη διαδρομή, κάνει σπουδαία μουσική που δοκιμάζει συνεχώς τα όρια του είδους».
Οι Satyricon συμμετείχαν στο tribute στους Darkthrone “Darkthrone Holy Darkthrone”, το οποίο κυκλοφόρησε από τη Moonfog Productions το 1998, με διασκευή στο τραγούδι “Kathaarian Life Code”. Την ίδια χρονιά, η μπάντα συμμετείχε σε ένα άλλο tribute, στους Bathory, με τίτλο “In Conspiracy with Satan”, που κυκλοφόρησε από τη Hellspawn / No Fashion Records, με το τραγούδι “Born for Burning” που κυκλοφόρησε αρχικά από την Crusade from the North το 1996.
Το 2006, οι Satyricon κυκλοφόρησαν το “Now, Diabolical”, για το οποίο δε θα ήταν ψέμα εάν λέγαμε ότι τους σύστησε σε ένα πιο ευρύ κοινό, με τον ήχο τους να γίνεται πιο οικείος για αυτούς που δεν είχαν ξανασχοληθεί με το συγκρότημα, κάνοντάς τον έτσι και λίγο πιο “mainstream”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Παράδειγμα αυτού, το κομμάτι “K.i.n.g.”
Το Μάρτιο του 2008, η μπάντα ξεκίνησε για πρώτη φορά ως headliners το Inferno Metal Festival στο Όσλο. Το EP “My Skin Is Cold” κυκλοφόρησε πριν από το έβδομο άλμπουμ τους, “The Age of Nero”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 3 Νοεμβρίου 2008. Το όγδοο full–length άλμπουμ των Satyricon κυκλοφόρησε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013.
H μπάντα κυκλοφόρησε και το πρώτο της ζωντανό full–length CD / DVD με τίτλο “Live at the Opera”, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013, παράλληλα με τη Νορβηγική Εθνική Λυρική Σκηνή, στις 4 Μαΐου 2015. Την επόμενη χρονιά, μια άκρως ανανεωμένη, επετιακή έκδοση για τα 20 χρόνια από το “Nemesis Divina” του 1996 κυκλοφόρησε στις 20 Μαΐου 2016.
Τα πιο πρόσφατα άλμπουμ του συγκροτήματος από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 έως σήμερα έχουν εγκαταλείψει το προηγούμενο black metal στυλ του συγκροτήματος. Ο ρυθμός της μουσικής είναι ως επί το πλείστον βραδύτερος σε σύγκριση με την προηγούμενη εκτεταμένη χρήση του blast beat. Διαθέτει επίσης παρόμοιες δομές τραγουδιών που επηρεάζονται από το post–rock, το παλιό hard rock, το heavy metal φυσικά, με κάποια ήπια στοιχεία του πρώιμου black metal ύφους τους που ακούγονται μερικές φορές στη μουσική, αλλά με έναν συνολικά πιο προσιτό ήχο, ίσως και πιο mainstream. Έχει περιγραφεί και ως μια πιο “black ‘n’ roll” κατεύθυνση.
Επίσης, αξιοσημείωτο τουλάχιστον, είανι το γεγονός ότι το 2013 το συγκρότημα στον ομώνυμο τους δίσκο “Satyricon”, συνεργάστηκε με τον συμπατριώτη τους Sivert Hoyem των Madrugada (και solo καριέρα φυσικά) στο φοβερό τραγούδι “Phoenix” όπου ακούμε τον Νορβηγό τραγουδιστή σε μάι απίστευτη ερμηνεία και σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς.
Το ένατο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “Deep Calleth upon Deep”, ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2017 και κυκλοφόρησε στις 22 Σεπτεμβρίου. Ο Frost είχε δηλώσει σε πρόσφατες συνεντεύξεις ότι μόλις κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ, θα ολοκληρώσουν τις εργασίες τους για το πρώτο τους album που θα αφορά διασκευές. Το άλμπουμ αυτό θα φέρει τον τίτλο “Formative Oddities” και η μπάντα στοχεύει να το ολοκληρώσει και να το κυκλοφορήσει μέσα στο 2018.
Κείμενο/Αφιέρωμα: Πέτρος Μυστικός
