Συνήθως όταν ένα Δελτίο Τύπου ξεκινάει με την ατάκα “συμμετέχουν παλιά μέλη των…”, ετοιμάζομαι για δίσκο επιπέδου “συμμετέχει ο Γιωργάκης Νταλάρας”. Κακά τα ψέματα, ωραία χτυπάει ένα παλιό όνομα με κάποια καριέρα, αλλά πάρα πολλοί από αυτούς δεν έχουν κάτι πια να πουν – άσε που κάποιοι δεν ήταν καν βασικά μέλη στις μπάντες τους, παρά δεξιά παγούρια. Έτσι λοιπόν διαβάζοντας για τους Screams Of Angels, συνάντησα το “συμμετέχουν μέλη των Fifth Angel και Heir Apparent”…. Όπα ρε πούστη μου, μήπως να δαγκώσω την γλώσσα μου; Γιατί σε αυτές τις δύο μπαντάρες και τα νερά να κουβαλούσες στις ηχογραφήσεις, απαιτούσε ταλέντο. Το βουλώνω λοιπόν και βάζω το δίσκο να παίζει. Και καλά έκανα και το βούλωσα! Γιατί ο δίσκος είναι ένα Άρτιο δείγμα Αμερικάνικου Metal. Δεν θα το πω Power όπως η εταιρία, γιατί το όλο αποτέλεσμα μου έβγαλε μια κλασσική Hard Rock νοοτροπία και συναίσθημα, πιο πολύ κλασσικό, αγαπημένο Heavy! Κιθάρες να μοιράζουν riff και σολάρες της σχολής Blackmore/Malmsteen (Cycle Of The Moon), φωνητικά στις μεσαίες νότες να θυμίζουν άλλοτε Jorn Lande, σε άλλες στιγμές Blaze Bailey (κατ’ εμέ φωνάρα, αλλά όχι για Maiden!) τα έχουν την χροιά και το στυλ να σε κρατήσουν κολλημένο (γιατί στην σκηνή το “ποιός τραγουδάει πιο ψηλά” έχει γίνει κάτι σαν το “ποιός την έχει μεγαλύτερη” στο Γυμνάσιο!) και παραγωγή που αναδεικνύει τις ιδέες της μπάντας. Επειδή λοιπόν η άνοιξη θέλει Heavy/Power Αμερικάνικο, φραπεδάρα και οδήγηση στην εξοχή, ο γράφων το κείμενο μόλις βρήκε το CDακι του για τους επόμενους μήνες!
8.5/10
Γιώργος Γιουρούσης
