Από τη Δυτική Ακτή και συγκεκριμένα από το Seattle μας έρχονται οι, αρκετά χρόνια ευρισκόμενοι στη πιάτσα και σίγουρα αρκετά γνωστοί στους ανάλογους κύκλους, Shadow Of The Torturer. Και μιλώντας για Seattle και για αντίστοιχους κύκλους αναφέρομαι στην ιδιαίτερα μεγάλη αλλά και ποιοτική doom/death/black σκηνή της περιοχής που έχει ένα σωρό αξιόλογα συγκροτήματα όπως Wolves In The Throne Room,Weakling, Aldebaran, Weregoat και τόσα άλλα. Οι συγκεκριμένοι βρίσκονται στη φάση του funeral doom και θα έλεγα μάλιστα και στη πιο ακραία εκδοχή του ιδιώματος. Στις τάξεις της μπάντας καταρχήν βρίσκονται μέλη τα οποία έχουν περάσει από σημαντικά ονόματα του αντίστοιχου ήχου της αμερικάνικης σκηνής όπως Aldebaran, Anhedonist (αδικοχαμένη μπαντάρα) και Yob. Το θέμα μου με αυτούς εδώ είναι ότι δεν αντέχω να τους ακούσω. Οι ταχύτητες είναι τόσο υποτονικά αργές που ακόμη και το replay είναι πιο γρήγορο. Πέρα από κάποιες – όχι και ιδιαίτερα μεγάλης έμπνευσης μελωδίες με μια κάποια δόση επικού, κάπως κοντά στο ύφος των Aldebaran δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν ιδιαίτερα αξιόλογες στιγμές αναφορικά με τα έγχορδα, πόσο μάλλον με τα τύμπανα. Από εκεί και πέρα τα φωνητικά ποικίλουν από (μέτρια) καθαρά μέχρι σάπια black-οειδή. Είναι ένας δίσκος που δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα μπορέσει να τύχει εκτίμησης από τη σκηνή (για τους απ’ έξω ούτε κουβέντα) και που θα έλεγα ότι αν έπρεπε να τους συσχετίσω με κάποια από τις μπάντες των συμμετεχόντων θα έλεγα ότι μάλλον κλείνει προς τους Yob. Για να εκφέρω και τη προσωπική μου άποψη μιλάμε για ένα ακραίο δίσκο από τον οποίο απουσιάζουν όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπώ στο doom/death οπότε αφενός δεν είναι του γούστου μου, αφετέρου χωρίς κάποιο βασικό θέλγητρο για τον ακροατή αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε – έστω ένας οπαδός τους είδους – να γουστάρει από κάτι τέτοιο. Να μην ξεχάσω να πω ότι τα δύο κομμάτια διάρκειας 18 και 21 λεπτών συμπληρώνει το 16λεπτο κομμάτι με το οποίο συμμετέχουν στο split με Ghost Of Wem. Σε κάθε περίπτωση αυτό εδώ είναι το ταβάνι…
3/10
Τάσος Δεληγιάννης
[email protected]
