Οι Lioncage είναι μια μπάντα η οποία ξεκίνησε από τους Thorsten Bertermann (φωνητικά), Torsten Landsberger (τύμπανα) και LarsKönig (κιθάρες). Οι τρεις Γερμανοί γνώριζαν από καιρό ο ένας τον άλλο, από τις διάφορες συμμετοχές τους σε tribute μπάντες. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να φτιάξουν τους Lioncage και να δοκιμάσουν την τύχη τους σε δικό τους υλικό. Η σύνθεση ολοκληρώθηκε με τους Arvid Lucas (μπάσο) και Bülent Sezen (τύμπανα), ενώ η ολοκλήρωση των δίσκων τους στηρίζεται σε αρκετούς φιλοξενούμενουςμουσικούς, όπως σε αυτή την περίπτωση από τους Anya Mahnken (Beyond The Black, Unheilig), Olaf Senkbeil (Dreamtide), Neil Murray (Whitesnake, Black Sabbath), και Joe Castellini.
Παράξενη περίπτωση είναι η αλήθεια, αλλά ίσως η μπάντα να έχει κάτι το διαφορετικό και ενδιαφέρον να δείξει. Το “Turn Back Time” είναι η τρίτη δουλειά των Γερμανών και έρχεται να γιορτάσει το hard rock, σύμφωνα με το δελτίο τύπου. Δεν μπορώ να συγκρίνω την τελευταία δουλειά των Lioncage με το παρελθόν τους, αφού το “Turn Back Time”, είναι η πρώτη μου γνωριμία με την μπάντα, αλλά η περίπτωση Lioncage είναι αρκετά εύκολη.
Η μπάντα παίζει ένα είδος σύγχρονου AOR, με κάποια πολύ λίγα hard rock στοιχεία και στην ουσία ακούγεται σαν μια μίξη των FM, Toto, Foreigner, Journey, Genesis, Yes, Chicago με πιο μοντέρνο ήχο. Οι Genesis και οι Yes σαν επιρροές, αποκαλύπτουν και μια έφεση προς το progressive rock, αλλά αυτή είναι αρκετά μικρή επίσης.
Θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι στα 55 λεπτά μουσικής του “Turn Back Time”, θα περίμενα πολλές καλές στιγμές. Δυστυχώς, στα δικά μου αυτιά, ο δίσκος ακούγεται πάρα πολύ απλός και γλυκανάλατος. Η μεγάλη δύναμη ενός AOR συγκροτήματος θα πρέπει να είναι οι μελωδίες, αλλά εδώ δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι το οποίο θα κολλήσει στο μυαλό σου, ούτε καν μετά από πολλές ακροάσεις.
Οι μόνες στιγμές οι οποίες μπορώ να πω ότι ξεχώρισαν μέσα από το δίσκο, είναι το “Black Water”, το οποίο έχει ένα εθιστικό ρεφρέν και το οποίο θα μπορούσε να είναι το hit του δίσκου, ενώ το κλείσιμό του με το “How Does It Feel” επίσης δίνει μια καλή δυναμική, αφού είναι το τραγούδι που έχει την καλύτερη δομή. Από εκεί και μετά, έχουμε κάποιες συμπαθητικές στιγμές σαν το “The Walls” ή το “Comfort Me”, που είναι σε πιο Αμερικάνικες hard rock φόρμες και πιο μοντέρνα στις μελωδίες. Το “Blinded” είναι αρκετά uptempo και πιο γρήγορο με ένα καλούτσικο ρεφρέν, ενώ το ομώνυμο τραγούδι έχει μια δόση prog rock και είναι σαν να ακούς Yes και Genesis.
Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε το “Turn Back Time”. Ενώ η μπάντα φαίνεται ότι έχει δουλέψει και την τελευταία λεπτομέρεια και, η παραγωγή είναι πεντακάθαρη όπως πρέπει για το είδος, τα τραγούδια μου ακούγονται από πολύ μέτρια έως αδιάφορα. Ίσως να είναι το γεγονός ότι το AOR που παίζουν οι Lioncage έχει ξεπεραστεί προ πολλού, ίσως ότι οι Γερμανοί δεν βάζουν μια προσωπική βούλα στη μουσική τους. Πάντως το “Turn Back Time” πολύ δύσκολα θα κερδίσει στρατιά οπαδών.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com
