Για το «Megaufaunal Genocide» δεν έχω παρά να κάνω μια mini σύγκριση με τον άλλο κοντινό τους δίσκο «Betray the Past… Infect the Future». Αν λοιπόν κάποιος πρέπει να διαλέξει να ακούσει ένα από τα δύο άλμπουμ νομίζω ότι σίγουρα πρέπει να επιλέξει αυτόν εδώ. Οι Slab εδώ συνεχίζουν να κρατούν το μουσικό hard core ύφος τους και να γράφουν κομμάτια που φανερώνουν μια χ εμπειρία. Σε αυτό όμως έχουν προσθέσει μια extra δυναμικότητα που παίρνει μαζί της και τα τραγούδια και τον ήχο τους. Το «Megafaunal Genocide» είναι η εξέλιξή τους, έχοντας κάπως ξεπεράσει τις τεχνικές δυσκολίες και τις ηχητικές αδυναμίες του «Betray the Past». Έχουν όμως ακόμα πολύ δρόμο. Και με αυτό εννοώ να επέλθει κάποια σχετική τελειοποίησή τους ώστε να μπορούν να είναι αντάξιοι με μεγάλα ονόματα του χώρου. Γιατί ήδη είναι μια καλή μπάντα. Από εκεί και πέρα, μετά μπορεί να ελεγχθεί αν η μουσική τους έχει κάτι το ξεχωριστό, διότι αυτό το είδος που υπηρετούν προϋποθέτει να έχουν λύσει πρώτα κάποιες βασικές αδυναμίες, τις οποίες και προανέφερα. Και έτσι θα μπορέσουμε να πούμε αν έχουν κάνει κάποιο σημαντικό δισκογραφικό βήμα παραπέρα. Ο βαθμός είναι κυρίως για το λόγο της «κατασκευής των κομματιών τους» και για την ανέλιξη που πιστεύω πως μπορεί να έχουν στο μέλλον ως μπάντα.
7/10
Ήλια Τσάρα
