Τρία χρόνια μετά την προηγούμενη κυκλοφορία τους οι Solstice επανέρχονται στο προσκήνιο με την καινούρια τους κυκλοφορία η οποία φέρνει τον τίτλο Spirit. Με το που ξεκινάει ο δίσκος παρατηρώ ότι δεν έχουν χάσει καθόλου την ποιότητα τους σαν μουσικοί και σε αυτόν τον δίσκο. Απίστευτα μεγάλα τραγούδια με πολλές εναλλαγές μεταξύ τους και μια Emma Brown Η οποία είναι για άλλη μια φορά καταπληκτική. Για όσους δεν τους γνωρίζουνε αρκεί να πω ότι η μουσική που παίζουνε είναι στο στυλ των Pink Floyd, Yes, John Martyn, Steve Hillage, Joni Mitchel, Camel, Santana, Neil Young και πολλών άλλων της συγκεκριμένης περιόδου. Σε όλα τους τα τραγούδια υπάρχουν διάσπαρτα αυτά τα ’70s prog rock στοιχεία μέσα και αυτό είναι κάτι το καλό καθώς δεν ακούς τώρα πολλά συγκροτήματα να παίζουν σε αυτό το στυλ. Τραγούδια βασισμένα κυρίως στα πλήκτρα και στην ατμόσφαιρα που δίνουνε, κιθάρες οι οποίες έχουν και αυτές τον δικό τους ρόλο στον δίσκο και μπορώ να πω ότι παίζουν αυτά που πρέπει να παίζουν ακριβώς εκεί που πρέπει να τα παίζουν και δεν αναλώνονται σε υπερφίαλες τεχνικές και ένα μπάσο το οποίο δίνει όλον τον ρυθμό στα τραγούδια. Ότι πρέπει δηλαδή για αυτό το στυλ. Εμένα προσωπικά ο δίσκος με τρέλανε και παρόλο τις μεγάλες διάρκειες των τραγουδιών δεν τον βαρέθηκα ούτε μια στιγμή. Προτείνω οι φαν του progressive rock να τον ακούσουνε οπωσδήποτε.
9/10
Άκης Μυστιλόγλου
